Πώς η Συριζοποίηση του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ «ανοίγει» τον μεσαίο χώρο στη ΝΔ
«Οι εκλογές κρίνονται στο Κέντρο». Η φράση αυτή, που πριν από μήνες είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θέλοντας να δείξει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως ένα από τα μεγάλα πολιτικά και, συνάμα, εκλογικά στοιχήματα της «γαλάζιας» παράταξης είναι να προσελκύσει με τις πρωτοβουλίες και τις μεταρρυθμίσεις της ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι ψηφοφόρων από τον συγκεκριμένο χώρο, καθίσταται και πάλι επιτακτικά επίκαιρη σήμερα.
Η χώρα εισήλθε στην τελευταία φάση τής –ούτως ή άλλως μακράς– προεκλογικής περιόδου, εν μέσω της ραγδαίας μεταβολής του πολιτικού σκηνικού. Βεβαίως, το κατά Μητσοτάκη «στοίχημα» της παράταξής του, αυτό της προσέλκυσης ψηφοφόρων από τον κεντρώο χώρο, είχε κατά ένα μεγάλο ποσοστό κερδηθεί στις προηγούμενες εκλογές. Το επιβεβαίωσε πέρυσι τον Οκτώβριο ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ, μιλώντας στο Συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας (Partido Popular), που πραγματοποιήθηκε στη Βαλένθια. Ο κ. Μητσοτάκης σημείωσε τότε πως η «πραγματική αλλαγή», που κατέθεσε ως προεκλογική πρόταση στον ελληνικό λαό, χάρισε στον ίδιο και στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας την αυτοδυναμία, «αλλά και την κυριαρχία στον πολιτικό χώρο από τη Δεξιά έως το προοδευτικό Κέντρο».
Πράσινη «Συριζοποίηση»
Τώρα και έχοντας ο πρωθυπουργός ως πρόταγμα την ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας σε μία εποχή πολλαπλής αβεβαιότητας και με σχεδόν δεδομένη τη σύμπλευση Τσίπρα – Ανδρουλάκη, δείχνει να επενδύει στο κοινωνικό πρόσημο των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων, το οποίο θα αναδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές και την κατάκτηση της αυτοδυναμίας. Έχοντας αναλύσει, στην όλη διάστασή τους, τα διλήμματα επί των οποίων θα κληθεί να τοποθετηθεί η κοινωνία στην, κατά δήλωσή του, διπλή κάλπη του 2023, αλλά και τη «συριζοποίηση» –όπως εκτιμούν στη ΝΔ–, που εσχάτως παρατηρείται στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ο κ. Μητσοτάκης επενδύει στην πολιτική ηγεμονία του ιδίου και της παράταξης στον δεξιό χώρο και, ταυτόχρονα, απευθύνεται στους πολίτες, οι οποίοι τοποθετούνται στο Κέντρο του πολιτικού χάρτη, γνωρίζοντας ότι αυτή η στρατηγική οδός είναι που θα ανοίξει τον δρόμο στη Νέα Δημοκρατία προς την εκλογική νίκη και την αυτοδυναμία.
«Δικαιούμαι»!
Η Πειραιώς εκτιμά ότι εσχάτως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δείχνει να διολισθαίνει προς το τοξικό κλίμα που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ με δηλώσεις του νέου προέδρου του, όπως «δεν πρόκειται να συνεργαστώ σε συμμαχική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη», ή με την επιμονή του περί ανάγκης σχηματισμού «σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης», και μάλιστα με την αδιανόητη «υποσημείωση», ότι «δικαιούται» να ζητά την πρωθυπουργία επειδή το ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές θα σημειώσει άνοδο, «μεγαλύτερη από εκείνη της ΝΔ». Οι θέσεις αυτές όμως του Νίκου Ανδρουλάκη και στελεχών του κόμματος, όπως εκτιμούν και στην Πειραιώς, έρχονται σε αντίθεση με τα αποτελέσματα όλων των δημοσκοπήσεων, βάσει των οποίων η πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ όχι μόνον τάσσεται υπέρ του σχηματισμού κυβερνήσεως συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, αλλά και συμφωνεί με κυβερνητικές αποφάσεις σε μια σειρά θεμάτων.
Ουδείς καταλληλότερος
Τρία χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας, και καθώς μπήκαμε στον τέταρτο και τελευταίο, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός εμφανίζονται να προηγούνται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, διατηρώντας προβάδισμα καταλληλότητας και εμπιστοσύνης για διαχείριση των κρίσιμων και ουσιαστικών ζητημάτων που απασχολούν την κοινωνία
Ακόμα και οι «αντίθετοι»
Έβρος, πανδημία, ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση, ακρίβεια και νέες απειλές από την Τουρκία κυριάρχησαν και κυριαρχούν στη διάρκεια της κυβερνητικής της θητείας. Εντούτοις οι πολίτες, και σε ένα μεγάλο ποσοστό κεντρώοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ακόμη και του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούν να θεωρούν την κυβέρνηση ικανή στην επίλυση των προβλημάτων και τη διαχείριση των κρίσεων. Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει παρά τα όποια λάθη (τα οποία πάντα παραδέχθηκε), τις όποιες παραλείψεις, ακόμη και τις καθυστερήσεις, να κυριαρχεί στους βασικούς άξονες του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου που ορίζεται μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς και να αποτελεί την πρώτη προτίμηση των ψηφοφόρων, οι οποίοι εμφανίζονται να δηλώνουν ότι ανήκουν στη Δεξιά, την Κεντροδεξιά και το Κέντρο, διατηρώντας μάλιστα ερείσματα ακόμη και στον χώρο προς την Κεντροαριστερά.
Αρκεί να σημειωθεί πως στις τελευταίες μετρήσεις ο πρωθυπουργός καλύπτει πάνω από το 50% των προτιμήσεων των ψηφοφόρων του Κέντρου, αφήνοντας το υπόλοιπο ποσοστό να κατανέμεται μεταξύ του Νίκου Ανδρουλάκη και του Αλέξη Τσίπρα, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προηγείται ως προς την καταλληλότητα να διαχειριστεί θέματα που αφορούν είτε τα ελληνοτουρκικά και τα εθνικά γενικότερα είτε την οικονομία και την ανάπτυξη αλλά, και αυτό ίσως είναι το βασικότερο, και την ακρίβεια.
«Εναγκαλίζεται» τον Ανδρουλάκη
Επί της ουσίας, τα συμπεράσματα της έρευνας δείχνουν πως η κυβέρνηση, όχι μόνο απλά αντέχει, αλλά μετά και τις ανακοινώσεις για τα μέτρα στήριξης της κοινωνίας ανακάμπτει. Αποδομείται έτσι, σύμφωνα με την Πειραιώς, και η προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εμφανίσει την κυβέρνηση ως ανάλγητη και τον πρωθυπουργό ως αδιάφορο. Δείχνουν, επίσης, ότι η στάση των Ανδρουλάκη και Τσίπρα δεν τους ωφελεί κομματικά, αφού αδυνατούν (από κοινού) να μειώσουν την ψαλίδα και να αυξήσουν τα ποσοστά τους, ώστε να «απειλήσουν» έστω και στο ελάχιστο την κυβερνώσα παράταξη. Η ακραία ρητορική μάλιστα των δύο πολιτικών αρχηγών, ιδιαίτερα στο θέμα των παρακολουθήσεων, αλλά και των επιθέσεων κατά της κυβέρνησης και προσωπικά κατά του πρωθυπουργού, δείχνει να απομακρύνει και τους ψηφοφόρους του Κέντρου. Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, πέραν του κλίματος της τοξικότητας που καλλιεργεί, έχει επιλέξει τον δρόμο της πλειοδοσίας, όπως φάνηκε και από το «νέο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που εξήγγειλε ο Τσίπρας στη ΔΕΘ, θυμίζοντας περιόδους πριν από τις εκλογές του 2015, με υποσχέσεις που και τότε δεν υλοποιήθηκαν.Την ώρα που θέλει να δείξει ότι κάνει «άνοιγμα» προς το Κέντρο και «εναγκαλίζεται» τον Ν. Ανδρουλάκη, ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζεται να κλείνει το μάτι στη ριζοσπαστική Αριστερά.
Όλα αυτά βεβαίως λαμβάνει υπόψη του ο κ. Μητσοτάκης, στην προσπάθεια «ανοίγματος έτι περαιτέρω» προς το «προοδευτικό Κέντρο», οι ψηφοφόροι του οποίου, μετά και τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και τις ξεκάθαρες τοποθετήσεις του στα θέματα της πολιτικής σταθερότητας και την πιθανότητα σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης, δείχνουν τουλάχιστον να προβληματίζονται για τη στάση των αρχηγών της αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και επειδή «οι εκλογές κρίνονται στο Κέντρο», η συγκεκριμένη πτέρυγα αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί βασικό συνομιλητή στον διάλογο με την κοινωνία, προκειμένου ο στόχος της πολύπλευρης διεύρυνσης να λάβει σάρκα και οστά. Μία διεύρυνση, ανάλογη με αυτή του 2019, η οποία οδήγησε στον σχηματισμό της αυτοδύναμης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν πρέπει να θεωρείται τυχαία η ταύτιση της Νέας Δημοκρατίας με τη λέξη-κλειδί, αυτή της προόδου, την οποία αναδεικνύει ο πρωθυπουργός. Όπως επισημαίνουν κυβερνητικά στελέχη, το προοδευτικό προφίλ της ΝΔ, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη δείχνει να «συριζοποιείται», ενισχύεται έτι περαιτέρω, με τις διαρροές κεντρώων προς τη Νέα Δημοκρατία.
«Ζητούμενο» η πολιτική σταθερότητα
Πέραν όμως της προσπάθειας διεύρυνσης της δεξαμενής των ψηφοφόρων, στην οποία απευθύνεται ο κ. Μητσοτάκης, στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές και σε χρόνο παράλληλο, θα αναδεικνύει ακόμα πιο έντονο και το πολιτικό χάσμα που χωρίζει τη ΝΔ κατά βάση με τον ΣΥΡΙΖΑ και, βεβαίως, θα αναφέρεται συνέχεια στην πολιτική σταθερότητα, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος και την οποία «ασπάζονται», σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις, οι ανήκοντες στον κεντρώο χώρο.
Με την ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά και την παγκόσμια κοινότητα να στροβιλίζονται σε ένα σκηνικό πολλαπλών προκλήσεων, που ξεκινούν από την ενέργεια και φτάνουν μέχρι την οικονομική κρίση, κυβερνητικά στελέχη αναδεικνύουν την ισχυρή προστιθέμενη αξία της επιλογής του κ. Μητσοτάκη να οδηγήσει τη χώρα –αδιαφορώντας για τυχόν πολιτικό κόστος– σε εκλογές στη λήξη της τετραετίας.
· Χαρακτηριστικό –κακό– παράδειγμα η Ιταλία, και όχι μόνο. Η παραίτηση Ντράγκι«επισημοποιεί» το γεγονός ότι η Ιταλία είναι η τέταρτη ευρωπαϊκή χώρα, σε διάστημα δύο μηνών, που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο κυβερνητικό ή νομοθετικό έργο. «Τη στιγμή που η Ευρώπη αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση από τη δεκαετία του ’70, τον μεγαλύτερο πόλεμο στα εδάφη της από το ’45, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ βυθίζεται σε πολιτικό χάος, μιας και παραμένει αβέβαιο κατά πόσο οι πρόωρες εκλογές θα οδηγήσουν στη συγκρότηση σταθερής κυβέρνησης», σχολιάζουν παράγοντες.
· Στη Γαλλία, επίσης, μετά την απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από το κόμμα του προέδρου Μακρόν, η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να αναζητεί προσωρινές συμμαχίες για την ψήφιση σημαντικών μεταρρυθμίσεων.
· Στη Βουλγαρία, μετά την άρση της εμπιστοσύνης προς την πολυκομματική κυβέρνηση, ο Κίριλ Πέτκοφ παραμένει στον πρωθυπουργικό θώκο, σε ένα momentum που καμία παράταξη δεν φαντάζει ικανή να δώσει λύση στο θέμα της κυβερνησιμότητας. Η πολιτική αστάθεια παραμένει και η γειτονική χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, γεγονός που θα σημάνει τις τέταρτες κάλπες μέσα σε χρονικό διάστημα δύο ετών.
Στελέχη της κυβέρνησης, εστιάζοντας στα παραπάνω παραδείγματα, αναφέρουν ότι η βεβαρημένη διεθνής συγκυρία απαιτεί τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, χωρίς χρονοτριβές. Αναδεικνύεται, λένε, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ανάγκη για σταθερές κυβερνήσεις και καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρη η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για αυτοδύναμη Ελλάδα, με ισχυρή κυβέρνηση που εξασφαλίζει αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των πολλαπλών εξωγενών κρίσεων. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται πόσο σωστή και εύστοχη είναι η επιλογή του πρωθυπουργού να μην κάνει μικροπολιτικά παιχνίδια με τον χρόνο των εκλογών και την αλλαγή του εκλογικού νόμου, αλλά να επιμείνει σε αυτό που είναι το θεσμικά και ουσιαστικά σωστό. Δηλαδή, στην εξάντληση της συνταγματικά προβλεπόμενης κυβερνητικής θητείας. «Τότε θα αναμετρηθούμε», είπε στη ΔΕΘ, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι στις εκλογές δεν θα αναδείξουμε μόνον κυβέρνηση, αλλά και πρωθυπουργό.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
