Στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ο αριθμός συμμετοχής, βάσει της ποσόστωσης των γυναικών υποψηφίων, θα είναι μεγαλύτερος ή κατά τι λιγότερος από τις είκοσι χιλιάδες, σε σύνολο πενήντα χιλιάδων υποψήφιων αυτοδιοικητικών συμβούλων. Το πόσες γυναίκες θα εκλεγούν θα το δούμε στην κάλπη!
Οι Ελληνίδες δεν βλέπουν με «καλό μάτι» τη συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια. Τις ψηφίζουν στις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν τις προτιμούν στην κάλπη. Στον πρώτο βαθμό της Αυτοδιοίκησης, στο σύνολο των 332 δημάρχων, μόνο ένας μικρός αριθμός 19 γυναικών έχουν καταφέρει να εκλεγούν στη θέση του δημάρχου. Το ίδιο συμβαίνει και στον β’ βαθμό της Αυτοδιοίκησης αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να «παντρέψει» την πολιτική με τις υποχρεώσεις της προσωπικής και οικογενειακής ζωής. Η Πολιτεία θα πρέπει να σταθεί αρωγός για να μπορέσουν οι γυναίκες να ασχοληθούν με τα κοινά. Από βρεφονηπιακούς σταθμούς, προνοιακές δομές, ολοήμερα σχολεία, ισότητα στις αμοιβές μέχρι αποδοχή των ανδρών πολιτικών, των γυναικών σε προνομιακές θέσεις εξουσίας.
Στο άρθρο μου αυτό, θα βρείτε μικρές συμβουλές, για να προσεγγίσουν οι γυναίκες υποψήφιοι το ιδιαίτερο αυτό κοινό και να το πάρουν με το μέρος τους.
Μια γυναίκα υποψήφια νιώθει τις περισσότερες φορές τη λάθος όψη της «αρρενωπότητας» των συναδέλφων ανδρών υποψηφίων. Κυκλοφορεί με κοστούμι, επίπεδη σόλα και χαρτοφύλακα. Μιλάει με τη γνωστή ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, παρεμβαίνει με τραχύτητα και «ευνουχίζει» το γυναικείο της προφίλ και τη δική της πολιτική προοπτική. Η γυναίκα πολιτικός που θέλει να εμφανιστεί αποκλειστικά ως κυνική τεχνοκράτης ή άκαμπτη διαχειρίστρια έχει χάσει μεγάλο μέρος από την προσωπικότητά της και κάποια από τα ανθρώπινα, γήινα στοιχεία του φύλου της. Ακόμη και η «σιδηρά κυρία» της πολιτικής Μάργκαρετ Θάτσερ αναγνώριζε με υψηλή εκτίμηση τη θέση της ως συζύγου.
Πολύ συχνά, υποψήφιες πέφτουν στην παγίδα να δημιουργούν υπερβολική οικειότητα με τα ανδρικά μέλη μιας οικογένειας, με αποτέλεσμα να απειλείται η οικογενειακή γαλήνη, στα μάτια των γυναικών ψηφοφόρων.
Μια υποψήφια πολιτικός θα πρέπει να βρει μια κοινή βάση αναφοράς με τη γυναίκα ψηφοφόρο. Να «μιλήσει» μαζί της και να ταυτιστεί με γυναικεία θέματα, από συνταγές μαγειρικής μέχρι μόδα και συμβουλές ομορφιάς, και γενικότερα για θέματα καθημερινότητας που θα βοηθήσουν και θα προσδώσουν μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ «φιλενάδων».
Είστε γυναίκα και μιλάτε σε γυναίκα. Όσο προφανές κι αν είναι αυτό, τονίστε το στη συζήτησή σας. Χρησιμοποιήστε τη φράση «εμείς οι γυναίκες», διαμορφώνοντας την αίσθηση στην ακροάτριά σας ότι ανήκετε στην ίδια ομάδα και ότι σας συνδέουν κοινά προβλήματα και ανησυχίες. Βρείτε το κουμπί της ομάδας όπου ανήκει η ψηφοφόρος, προσαρμόστε τον λόγο και τις προτάσεις σας και πάρτε τη με το μέρος σας.
Είναι γεγονός ότι η μικρή συμμετοχή των γυναικών στα κοινά προκαλεί ένα δημοκρατικό έλλειμμα. Οφείλουμε όλοι, πολίτες και Πολιτεία, να σταθούμε αρωγοί στα προβλήματα των γυναικών.
Γιατί, όπως είπε και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».
του Θανάση Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγος, συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
