Ήταν φυσικό, οι εσωκομματικές συζητήσεις στην αποκαλούμενη Κεντροδεξιά να πάρουν φωτιά μετά τις ευρωεκλογές.Όχι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού το προσωποπαγές κόμμα που έχει απομείνει δεν αφήνει ούτε τα στοιχειώδη περιθώρια διαλόγου, όσο κυρίως στο ΠΑΣΟΚ. Μόνο που ο διάλογος πήρε εξ αρχής στραβό δρόμο. Κάποιοι προτείνουν ως αντίδοτο στη στασιμότητα την αλλαγή της ηγεσίας και κάποιοι άλλοι προτείνουν πολιτική συζήτηση χωρίς καμιά αναφορά στις ευθύνες για την κατεύθυνση που χαράχτηκε μέχρι σήμερα. Λες και ένας νέος αρχηγός μπορεί να φέρει από μόνος του την άνοιξη.
Το πολιτικό αδιέξοδο οδήγησε τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους να απαντήσουν στην πλειοψηφία τους θετικά (σύμφωνα με μετεκλογική δημοσκόπηση της OpinionPoll) στο ερώτημα για την ανάγκη συνεργασίας των κομμάτων της Κεντροαριστεράς με στόχο τη συγκρότηση μιας ισχυρής εναλλακτικής πρότασης απέναντι στη ΝΔ. Χωρίς βέβαια να συμφωνούν στο ποια θα είναι αυτά τα κόμματα.Απόλυτα λογικό, αφού, στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να συνεργαστούν πολιτικές δυνάμεις που έβαλαν πλάτη για να διασωθεί η χώρα στα χρόνια της κρίσης με τις δυνάμεις που τις λοιδόρησαν και οδήγησαν τη χώρα στην πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Η ίδρυση των νέων κομμάτων που αποσχίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ειδικά τη στιγμή που οι περισσότεροι εξακολουθούν να εγκωμιάζουν τη διακυβέρνηση Τσίπρα, την οποία υπηρέτησαν με συνέπεια και αφοσίωση από τους υπουργικούς τους θώκους.
Ωστόσο, το κυριότερο εμπόδιο για μια τέτοια κεντροαριστερή συμμαχία αποτελεί η περιβόητη αναγκαία σύγκλιση των απόψεων για τη συγκρότηση μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης. Σε ποια σημεία θα μπορούσε, με βάση τις σημερινές θέσεις αυτών των κομμάτων, να επιτευχθεί συμφωνία σε κοινές προγραμματικές προτάσεις; Θα αποτελέσει, π.χ., η διαρκής αξιολόγηση ανάχωμα στην αναξιοκρατία ειδικά στον δημόσιο τομέα; Θα είναι η κατάργηση του πελατειακού κράτους αιχμή της πάταξης της γραφειοκρατίας;
Θα στηριχθεί η Παιδεία της αριστείας απέναντι στα ακαδημαϊκά κατεστημένα και τα άσυλα της παραβατικότητας; Θα προχωρήσει η πράσινη μετάβαση χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες και ταλαντεύσεις; Θα σχεδιαστεί ένα νέο εξωστρεφές παραγωγικό μοντέλο με ισχυρές και σύγχρονες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις; Θα αποτολμηθεί επιτέλους η συμφωνία για αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος(ιδιωτικά πανεπιστήμια) και για καθιέρωση της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές εκλογές;
Αυτές και πολλές ακόμα θέσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον πυρήνα μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, ικανής να κινητοποιήσει ένα μεγάλο μέρος των πολιτών που αυτοτοποθετούνται στο χώρο του πολιτικού Κέντρου, αλλά και της Κεντροαριστεράς, των πολιτών που επιζητούν την ισόρροπη ανάπτυξη με πολιτική σταθερότητα, μακριά από τις περιπέτειες που ταλάνισαν μέχρι πρόσφατα τη χώρα. Τεχνητές συγκολλήσεις που επιδιώκονται σήμερα με δυνάμεις(βλέπε ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη) που αναπαλαιώνουν ιδεοληψίες, οι οποίες αποδοκιμάστηκαν και πρόσφατα από το εκλογικό σώμα, μόνο στη διαιώνιση του σημερινού αδιεξόδου μπορούν να οδηγήσουν την αποκαλούμενη δημοκρατική παράταξη.
του Φώτη Σιούμπουρα
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
