Ο Ανδρέας Πουλάς, βουλευτής Αργολίδας με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, καταθέτει τις σκέψεις του για τη «βροχή» υποψηφιοτήτων για την ηγεσία της παράταξης και, κυρίως, για τις προϋποθέσεις συμπόρευσης την επόμενη μέρα.
Με τόσους πολλούς υποψήφιους αρχηγούς για το ΠΑΣΟΚ, θεωρείτε ότι θα είναι εύκολη η συμπόρευση την επόμενη μέρα;
Χωρίς αμφιβολία, το ΠΑΣΟΚ είναι ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός, ζυμωμένος με τις δημοκρατικές διαδικασίες, τις οποίες καιδεν φοβάται. Θεωρώ ότι η ύπαρξη πολλών υποψηφιοτήτων για την προεδρία του κόμματος επιβεβαιώνει αυτό ακριβώς το δημιουργικό, ζωντανό και εξωστρεφές χαρακτηριστικό του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ενδιαφέρον και την αγωνία των στελεχών μας για να καταστεί πάλι πολιτικάκυρίαρχομέσα στην κοινωνία. Το κόμμα μας δεν φοβάται, δεν έχει εσωτερικούς εχθρούς και δυναμώνει κάθε φορά που τα στελέχη του, οι ψηφοφόροι του και οι φίλοι του εκφράζονται δημοκρατικά στην κάλπη. Αυτήν τη δυναμική την έχει αποδείξει το ΠΑΣΟΚ επανειλημμένως στο παρελθόν. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι επικείμενες διαδικασίες εκλογής αρχηγού, με την ανταλλαγή επιχειρημάτων και τη διατύπωση της πολιτικής πλατφόρμας κάθε υποψηφίου, εγγυώνται την ενότητα και τη συνέχεια της παράταξής μας και δεν προδιαγράφουν κανέναν απολύτωςκίνδυνο για την κοινή συμπόρευσή μας την επόμενη μέρα.
Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ανεβάσει τα ποσοστά του, αλλά δεν πέτυχε τον στόχο που είχε τεθεί. Τελικώς είναι θέμα προσώπων, πολιτικών ή απλώς αυτό το πολιτικό μείγμα δεν αρέσει;
Αναμφισβήτητα, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης και ορισμένοι εξ ημών θα ήθελαν η άνοδος των ποσοστών μας να είναι πιο θεαματική. Η άνοδοςτων εκλογικών ποσοστών δεν είναι υπόθεση προσώπων, αλλά πολιτικών. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, αντί να κοιτάμε το δέντρο και όχι το δάσος, είναι να ξεκαθαρίσουμε επειγόντως το μήνυμά μας. Αυτό που ζητάει η κοινωνία είναι να μάθει ξεκάθαρα το πού είμαστε τοποθετημένοι και τι ακριβώς επιδιώκουμε. Εκείνοι που ονειρεύονταικαρέκλες και εξουσία δεν μπορεί να αμαυρώνουν και να θολώνουν το στοίχημα που έχουμε βάλει ως κόμμα, για να αλλάξουμε την κοινωνία, να την κάνουμε δικαιότερη, καλύτερη και πιο αλληλέγγυα και να την υπερασπιστούμε απέναντι στην κερδοσκοπία, στα μεγάλα επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα και στην αδικία. Το μήνυμά μας πρέπει να απεικονίζεται ξεκάθαρα στις πολιτικές μας και εκεί πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας.
Γιατί έχει «σηκωθεί» ξαφνικά το κύμα αμφισβήτησης κατά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ;
Αυτό που διαπιστώνω από την καθημερινή μου επαφή με τους πολίτες και ιδίως με τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ είναι ότι τους διακατέχει αγωνία για το μέλλον της παράταξης και της ίδιας τηςχώρας. Υπάρχει ένταση μέσα στα κοινωνικά στρώματα που ασφυκτιούν, διότι κανένας δεν τους ακούει, ενώ η κυβέρνηση της αναποτελεσματικότητας και της ανασφάλειας δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα και να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο που πέφτει κατακόρυφα, αλλά ούτε και να απαντήσει αποτελεσματικά στις προκλήσεις της εποχής μας. Είναι επιτακτική η αγωνία ανατροπής αυτής της λιμνάζουσας κατάστασης και είναι προτεραιότητα ηεπείγουσα ανάταξη της χώρας. Οι πολίτες περιμένουν από το ΠΑΣΟΚ περισσότερα, πιο δυναμική αντιπολίτευση, πιο ξεκάθαρες θέσεις και μεγαλύτερη συλλογικότητα. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η κριτική επικεντρώνεται περισσότερο στην αδυναμία να διαμορφώσουμε το κατάλληλο πολιτικό αφήγημα που θα εμπνεύσει ελπίδα και δυναμισμό –κάτι που αποτελεί και τη βαθύτερη ανησυχία της κοινωνίας– και λιγότερο στα πρόσωπα.
Τι πρέπει να αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ για να μπει σε τροχιά κυβερνησιμότητας;
Το ΠΑΣΟΚ δεν το διακατέχει αγωνία για την ανάληψη της εξουσίας. Για εμάς αυτό δεν είναι το ζητούμενο, αλλά το αποτέλεσμα μίας μακράς και επίμονης προσπάθειας να διατυπώσουμε ένα σαφές πολιτικό αφήγημα και να κάνουμε τους πολίτες κοινωνούς, αποδέκτες και συμμέτοχους σε αυτό. Θέλουμε το ΠΑΣΟΚ να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα μέσα από την κοινωνία και πρώτη επιλογή των πολιτών για τη διακυβέρνηση της χώρας με βάση ένα συνεκτικό πλάνο πολιτικών και ιδεών, που θα δείχνουν σαφώς το προς τα πού θέλουμε να πάμε και μαζί με ποιους. Η πορεία μας, λοιπόν, πρέπει να ξεκινήσει από τις ρίζες μας, την πολιτική μας παράδοση, τις αρχές και τα πιστεύω της 3ης του Σεπτέμβρη.
Έχει ανοίξει και πάλι μια συζήτηση περί συνεργασιών. Είναι εφικτό κόμματα με κυβερνητικό παρελθόν και ισχυρές φιλοδοξίες για το μέλλον, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, να ενωθούν «εις σάρκα μίαν»;
Θεωρώ τις ζυμώσεις ως ένδειξη πολιτικών αντανακλαστικών. Στόχος δεν μπορεί όμως να είναι η συγχώνευση δύο κομμάτων με διαφορετική αφετηρία, παράδοση και ιστορία, με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας. Στόχος πρέπει να είναι ηπρογραμματική σύγκλιση, η διατύπωση κοινών θέσεων και ηανάληψη κοινώνδράσεων πάνω σε ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία. Στόχος πρέπει να είναι η σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου των αστικών κέντρων με την Περιφέρεια και η μετατροπή της Ελλάδας σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα με θεσμούς και νόμους που να διασφαλίζουν την κοινωνική ειρήνη και συνοχή. Το ΠΑΣΟΚ θέλουμε να γίνει εκείνο το πλειοψηφικό ρεύμα που θα ενώσει κάτω από την ομπρέλα του τα προοδευτικά κόμματα, όχι ως συνιστώσες, αλλά ως ισότιμους συνομιλητές στη διαμόρφωση των κοινών θέσεων και των προτάσεών μας. Αυτή η διαδικασία σύγκλισης και συνεργασίας μπορεί όμως να ευδοκιμήσει, μόνο εάν εκπορεύεται από κάτω προς τα πάνω, από τους πολίτες προς τις ηγεσίες των κομμάτων, και όχι το αντίθετο.
