Με κακοσυντηρημένες παλαιού τύπου παιδικές χαρές,που στήνονταν στην άκρη κάθε γειτονιάς προτού εκσυγχρονιστούν, έφτασε στο σημείο να μοιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με το χοντρό χαλίκι για έδαφος, που, αν έπεφτες, μάτωνες αγκώνες και γόνατα, τις επικίνδυνες κούνιες, την ετοιμόρροπη τσουλήθρα, τη σκουριασμένη τραμπάλα, τον ξεχαρβαλωμένο μύλο. Αυτές τις παιδικές χαρές για τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά, που μαζεύονταν για να κάνουν παρέα αλλά και να αντιπαρατεθούν και να μαλώσουν πότε-πότε, διεκδικώντας τα ηνία.
Αυτήν ακριβώς την εικόνα παρουσιάζει σήμερα συνολικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο διακατέχεται από τη νοοτροπία παιδικών αντιδράσεων και εφηβικών παρορμήσεων, όπως αυτή του Παύλου Πολάκη.«Δεν είμαι κανένα παιδάκι για να με διαγράφουν χωρίς ενημέρωση και να με επανεντάσσουν με μια ενημέρωση από τον Νίκο Παππά ένα λεπτό πριν», είπε σχολιάζοντας φαρμακερά την απόφαση του Στέφανου Κασσελάκη να τον επαναφέρει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Να σημειώσω εδώ πως η Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου ήταν μια δύσκολη ημέρα για τον Παύλο Πολάκη, τον μάστορα του πολιτικού bullying. Η υπόθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ, με τις καταγγελίες για παράνομες προσλήψεις την περίοδο 2013-2014, η πιο πολυσυζητημένη υπόθεση μετά τη Novartis, «σημαία» κι αυτή για την πάλαι ποτέ κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κρίθηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας, πλην όμως ο ίδιος δεν δικαιώθηκε: Το δικαστήριο έκρινε αθώους και τους τέσσερις κατηγορουμένους για 22 συμβάσεις-προσλήψεις, εκτιμώντας ότι δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της απιστίας, που υποστήριζε ο «αψύς Κρητικός». Είναι χαρακτηριστικό ότι η αθωωτική απόφαση ήλθε μία ημέρα μετά το «συγχωροχάρτι» που δόθηκε στον Πολάκη και το οποίο επιβεβαίωνε όσους μιλούσαν για πρόσκαιρη εξορία και γρήγορη επανένταξη, για επικοινωνιακά τεχνάσματα και επιδερμική ποινή.
Φαίνεται όμως πως η «δημόσια διαπόμπευση» της ηγεσίας από τον Πολάκη τρόμαξε κάμποσους που ήθελαν άρον-άρον να λειάνουν τις γωνίες. Όπως τους τρόμαξαν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου. Γι’ αυτό και ο Κασσελάκης θέλησε να στήσει τώρα μια άλλη Ι.Χ. «παιδική χαρά», που θα ακούει στο όνομα «Συνασπισμός Σύγχρονης Αριστεράς». Επιχειρεί, λένε,φυγή προς τα μπρος, αποφασίζοντας σαρωτικές αλλαγές, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να εξέλθει από την πιεστική εσωκομματική δυσλειτουργία και την ταχεία κατωφερική δημοσκοπική διολίσθηση. Ο ουρανόπεμπτος αρχηγός δεν αποτελεί και υπόδειγμα… σταθερότητας, βέβαια!
Ήταν ο ίδιος που μόλις πριν από τρεις μήνες, στις 5 Ιουνίου, είχε απαντήσει σε δημοσιογραφική ερώτηση: «Το όνομα του κόμματος θα μείνει ΣΥΡΙΖΑ. Όχι δεν θα το αλλάξουμε». Το τερπνόν μετά του ωφελίμου τώρα. Με την αλλαγή ονόματος διαγράφει και την όποια ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως όμως τον απομακρύνει και τον αποξενώνει από τα πρόσωπα-σύμβολά του (βλέπε Τσίπρας).
Σε κάθε περίπτωση…να ζήσουμε να τον θυμόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ που ξέρουμε. Μια νέα «παιδική χαρά»στήνεται. Ένα νέο μόρφωμα, αρκούντως λαϊκιστικό και απολίτικο, ανατέλλει.
του Φώτη Σιούμπουρα
