Ο δημοφιλής ηθοποιός μιλά για τον Τούρινγκ και για τον τρόπο που καταφέρνει να μην επαναπαύεται ως καλλιτέχνης
Η συναρπαστική, αινιγματική και γοητευτική προσωπικότητα του Άλαν Τούρινγκ ενσαρκώνεται από τον Ορφέα Αυγουστίδη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.
Ο θεατρικός μονόλογος «Η μηχανή του Τούρινγκ», έχει καταγράψει περισσότερα από 260 sold out και θα ανεβεί στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Αριστοτέλειον. Για τον Τούρινγκ, τα social media και για τον τρόπο που καταφέρνει να μην επαναπαύεται ως καλλιτέχνης μίλησε στην Karfitsa ο Ορφέας Αυγουστίδης.
Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε στιγμές από τη ζωή του Άλαν Τούρινγκ;
Η ζωή του Τούρινγκ ήταν για εμάς μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για θέματα που μας αφορούν. Το κομμάτι της διαφορετικότητας, το να υπάρχεις κάπου σε μια κοινωνία, να σε αποδέχονται και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποκωδικοποιώντας τον κωδικό Enigma των Ναζί. Θεωρείται ο πατέρας της τεχνητής νοημοσύνης και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ενώ κατηγορήθηκε για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, την διαφορετικότητα του, υπέστη χημικό ευνουχισμό και εν τέλει δεν άντεξε να ζει με τους κανόνες των άλλων.
Ο Τούρινγκ είχε ένα τρυφερό πνεύμα και μια συναρπαστική προσωπικότητα. Με τον Οδυσσέα Παπασπηλιώπουλο θελήσαμε να προσεγγίσουμε το έργο βλέποντας τον Τούρινγκ να επαναφέρει τις μνήμες του παρελθόντος στο τώρα, να τις ζει ξανά, να τις ζυγίζει, να δει τι άξιζε, τι έμεινε και τελικά να πάρει την απόφαση να φύγει διαπράττοντας αυτοχειρία. Μέχρι το σημείο που συλλαμβάνεται βλέπουμε ότι ήταν ένας άνθρωπος που δεν έκρυβε αυτό που ήταν, το διεκδικούσε, ήταν ευτυχισμένος μέσα σε αυτό το κομμάτι του εαυτού του. Μέχρι την τελευταία στιγμή είχε πίστη στην ανθρωπότητα και πίστευε πως κανένας δεν θα μπορούσε να τον κυνηγήσει και να τον καταδικάσει, παρότι τότε, σύμφωνα με τον νόμο, η ομοφυλοφιλία ήταν έγκλημα.
Αν και η ιστορία του Τούρινγκ μετράει πολλά χρόνια πίσω, η καταπίεση και ο ρατσισμός σε άτομα της κοινωνίας μας, λόγω των σεξουαλικών προτιμήσεων τους, υπάρχει ακόμη. Πως σας κάνει να νιώθετε ζώντας μέσα σε αυτή την κοινωνία;
Δεν δέχονται απλά καταπίεση, άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από ρατσιστικές επιθέσεις, έχουν δεχθεί κακοποίηση λεκτική και σωματική. Νιώθω βαθιά θλίψη, ντροπή και απελπισία που προσπαθώ να μην της δίνω πολύ τροφή για να μην μετατραπεί σε κάτι άλλο. Πραγματικά πιστεύω ότι αυτό μπορεί να το αλλάξει περισσότερο η πράξη, παρά η θεωρία. Με την θεωρία εκτονώνουμε την διάθεση για πράξη και τελικά δεν γίνεται τίποτα. Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα αλλάξουν, μέσα από την πράξη, δίνοντας και το αντίστοιχο παράδειγμα στην επόμενη γενιά και στα παιδιά μας.
Βλέπουμε πως οι σεξουαλικές προτιμήσεις συνανθρώπων μας γίνονται αντικείμενο χλεύης, ακόμη και από άτομα που ανεβαίνουν σε μια σκηνή. Πως το εξηγείτε;
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιον συγκεκριμένα, ούτε να εξηγήσω κάτι το οποίο παλαιότερα, δυστυχώς, συνέβαινε με την αποδοχή της μεγαλύτερης μερίδας του κοινού. Αυτό είναι ένα στάδιο και ένα σημείο των καιρών το που θα πάει και που θα καταλήξει από τους δέκτες και όχι από τους πομπούς. Οι πομποί εκπέμπουν προς τα εκεί που ξέρουν ότι κάποιοι θα το δεχτούν. Ας περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε οι δέκτες – αποδέκτες τι θα κάνουν, γιατί ακόμη βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο.
Τα socialmedia ωφελούν έναν καλλιτέχνη ή τον βάζουν σε μια διαδικασία να κυνηγάει περισσότερο το influencing από ότι την τέχνη του, ακόμη και για βιοποριστικούς λόγους;
Μπορεί να τον ωφελήσουν, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Το αν θα κυνηγάει το θέατρο, το influencing ή οτιδήποτε άλλο είναι στο χέρι του και στα όνειρα που έχει. Είναι ένα εργαλείο που βρίσκεται στην τσέπη του καθενός. Εγώ το χρησιμοποιώ με συγκεκριμένο τρόπο, γιατί δεν μπορώ αλλιώς. Δεν μπορώ να κάτσω πάνω από ένα τέταρτο της ώρας την ημέρα στα social media. Δεν θέλω να περνάω όλο μου τον χρόνο στα social, γιατί δεν μου αρέσει. Οπότε δεν μπορώ να δώσω συμβουλή σε κάποιον. Ωστόσο, αν με ρωτούσε κανείς θα του έλεγα ότι από το να περνάει τέσσερις ώρες την ημέρα στα social σίγουρα θα έχει κάτι καλύτερο να κάνει.
Ένας ηθοποιός που είναι καταξιωμένος, έχει πάρει βραβεία, κάνει απανωτά soldout σε παραστάσεις του πως μπορεί να συνεχίσει να εξελίσσεται μέσα από την τέχνη και να μην επαναπαύεται; Εσείς πως το επιτυγχάνετε;
Θέλω να βρίσκω αφορμές για να εξελίσσομαι. Φυσικά βοηθάει το διάβασμα και τα σεμινάρια, όμως πιστεύω ότι πρέπει να κρατάς επαφή με την τέχνη και από την άλλη πλευρά, ως κοινό. Το να παρακολουθείς θέατρο σε αφυπνίζει, γιατί σου υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι αυτό που σου κάνει και πόσο μεγάλη ευθύνη έχεις απέναντι σε αυτόν που έρχεται να σε δει για να καταφέρεις να τον κάνεις να νιώσει το ίδιο. Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο drive για να μην αφήνεις τον εαυτό σου να επαναπαύεται. Ένας ακόμη τρόπος για να μην επαναπαύομαι είναι οι επιλογές. Να μην διαλέγω πράγματα που στο άκουσμα τους θα ξέρω πως θα τα κάνω. Θεωρώ ότι προσπαθώντας να πετύχεις κάτι που δεν ξέρεις πως να το κάνεις εξελίσσεσαι. Προσπαθώ να μην επαναπαύομαι και αν ποτέ το κάνω θα αρχίσω σιγά σιγά να απομακρύνομαι και κάποια στιγμή θα σταματήσω.