«Στον αγώνα για την πολιτική αλλαγή είναι κρίσιμο και χρήσιμο να συμβάλουν Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου»
«Συμμετέχω σε ένα δίκτυο στελεχών που δραστηριοποιείται σε κοινωνικούς, παραγωγικούς, πολιτισμικούς και επιστημονικούς χώρους, με στόχο την ενδυνάμωση του διαλόγου “από τα κάτω” για να απαντήσουμε στο αίτημα της κοινωνίας για αλλαγή», μας εξηγεί ο πρώην βουλευτής και πρόσφατα παραιτηθείς από μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Χάρης Τσιόκας.
Προσθέτει, δε, πως «η κοινωνική αντιπολίτευση που στις ευρωεκλογές καταγράφηκε ως πλειοψηφία ζητά, για τις επόμενες εκλογές και όχι στο μέλλον, να βρει πολιτική έκφραση διακυβέρνησης», η οποία θα γίνει διακριτή «μέσα από το πρόγραμμα που η κοινωνική και πολιτική συμμαχία έχει λόγους να τη συγκροτήσει».
Κρίνει πως «οι πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής είναι διακριτές με βαθύ προοδευτικό πρόσημο, από τη Λούκα Κατσέλη, τον Διονύση Τεμπονέρα, τον Παντελή Οικονόμου, τον Κώστα Τσουκαλά», ενώ δεν παραλείπει να επισημάνει πως «στον αγώνα για την πολιτική αλλαγή είναι κρίσιμο και χρήσιμο να συμβάλουν οι δύο ηγέτες», Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου, καθώς διαθέτουν εμπειρία και διεθνή αναγνώριση.
Η αίσθηση στην κοινωνία είναι πως η Αριστερά τα έχει κάνει θάλασσα. Συμμετέχετε σε ομάδα πρωτοβουλίας για ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου με προγραμματική συμφωνία, η οποία θα δώσει διέξοδο κυβερνησιμότητας. Τι ακριβώς εννοείτε;
Δεν συμμετέχω σε ομάδα αλλά σε ένα δίκτυο στελεχών που δραστηριοποιείται σε κοινωνικούς, παραγωγικούς, πολιτισμικούς και επιστημονικούς χώρους. Στόχος, η ενδυνάμωση του διαλόγου «από τα κάτω» για να απαντήσουμε στο αίτημα της κοινωνίας που καταγράφηκε και στις ευρωεκλογές για αλλαγή. Οι πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής είναι διακριτές με βαθύ προοδευτικό πρόσημο, από τη Λούκα Κατσέλη, τον Διονύση Τεμπονέρα, τον Παντελή Οικονόμου, τον Κώστα Τσουκαλά και άλλα στελέχη. Και θα υπάρξουν κι άλλες, γιατί πολλοί κατανοούν την ανάγκη της στροφής. Αλλά δεν αρκεί, πρέπει να την κατανοήσουν όλοι! Για αυτό ενισχύουμε τον διάλογο για τη διαμόρφωση αξιόπιστης προγραμματικής πρότασης διακυβέρνησης που θα εκφράζει μια ευρύτερη προοδευτική πλειοψηφία.
Πώς θα το κάνετε αυτό; Με ποιο αφήγημα και με ποιον ηγέτη;
Υφίσταται πλέον κοινωνική αντιπολίτευση που στις ευρωεκλογές καταγράφηκε ως πλειοψηφία. Ζητά, για τις επόμενες εκλογές και όχι στο μέλλον, να βρει πολιτική έκφραση διακυβέρνησης. Να γίνει διακριτή μέσα από το πρόγραμμα η κοινωνική και πολιτική συμμαχία που έχει λόγους να τη συγκροτήσει. Είναι χαρακτηριστική και η παρέμβαση του Αντώνη Κοτσακά που αναφέρεται στην ανάγκη συντονισμού αυτής της προσπάθειας για τη διαμόρφωση προγραμματικής πρότασης διακυβέρνησης.
Στο ερώτημά σας «με ποιον ηγέτη;», η απάντηση γίνεται απλή. Μπορούν να εξεταστούν πολλές εκδοχές για τους ανθρώπους και τα πρόσωπα που θα κληθούν να εφαρμόσουν την προγραμματική συμφωνία που θα συνδιαμορφωθεί. Σε τελική ανάλυση, κριτής και εντολοδόχος είναι πάντα ο λαός. Το αφήγημα λοιπόν είναι καθαρό. Στον προοδευτικό χώρο, οι ηγέτες πρέπει να υπηρετούν πολιτικές και προγράμματα που αφορούν την κοινωνία και όχι το αντίθετο, που εκφράζει η ΝΔ.
Το ΠΑΣΟΚ εκλέγει πρόεδρο και ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Τα δύο κόμματα από μόνα τους δεν μπορούν να διεκδικήσουν τη διακυβέρνηση της χώρας; Εσείς τι προσδοκάτε από τις δύο νέες ηγεσίες;
Πράγματι, κανείς από τους δυο δεν μπορεί μόνος του να κοιτάξει τον ορίζοντα των επόμενων εκλογών. Και φυσικά, πρέπει να λάβουν ξεκάθαρη θέση μπροστά στην κοινωνία, σε ποια κατεύθυνση θα συμβάλουν για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση που επιτρέψτε μου να εκτιμήσω ότι έχει απρόβλεπτο χρόνο διεξαγωγής…
Η χώρα μας, οι πολίτες και η παραγωγική βάση δεν έχουν ανάγκη από μικρά κόμματα διαμαρτυρίας που προσφέρουν άλλοθι στο σύστημα. Πολύ περισσότερο από μικρά κόμματα συμπληρώματα, παρακολουθήματα για συστημικές κυβερνήσεις. Ένα πρόγραμμα πρέπει να εκφράζει μια ευρύτερη συμμαχία των δυνάμεων της επισφαλούς εργασίας, τα μεσαία στρώματα, την αγροτιά και κυρίως τη νεολαία και τις καινοτόμες δυνάμεις. Πολλοί ίσως αναρωτηθούν, «μα πώς να ξεχάσουμε τις διαιρέσεις του χθες;». Η απάντηση πρέπει τώρα να δοθεί από τις ηγεσίες στις επεξεργασίες λύσεων για τα προβλήματα του αύριο. Οι νέες αντιθέσεις χρειάζονται σύγχρονες λύσεις και σε αυτές μπορούμε με την εμπειρία και τις αξίες μας να συναντηθούμε.
Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ακόμα και κορυφαία στελέχη του δεν αποκλείουν μια νέα διάσπαση, ίσως και πριν το συνέδριο. Από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015 έχουν προκύψει η Νέα Αριστερά, το ΜέΡΑ25, η Πλεύση Ελευθερίας και η ομάδα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Κρίνετε πως όλοι αυτοί οι σχηματισμοί μπορούν τώρα να συνυπάρξουν σε έναν νέο φορέα;
Οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν είναι σε γυάλα, πρέπει να διαβάσουν τον κόσμο. Το αίτημα προκύπτει από την κοινωνία και δεν αφορά τις αντιθέσεις του χθες που διαίρεσαν, αλλά εκείνες που δημιουργούνται τώρα με βάση τα νέα δεδομένα και πρέπει να ενώσουν. Είναι προφανές ότι έτσι θα αξιολογούνται τα ρεύματα και τα κόμματα του προοδευτικού χώρου. Προφανώς, το κάθε κόμμα με βάση τη δική του διαδρομή, το ιδεολογικό του στίγμα και τις πολιτικές του εμπειρίες καλείται να συμβάλει σε προγραμματικές επεξεργασίες για τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας της παραγωγής και του κράτους.
Κάτι πρακτικό στο σημείο αυτό: Ο εκλογικός νόμος δεν δίνει το μπόνους εδρών σε συνασπισμό κομμάτων. Πώς θα ξεπεραστεί αυτό το αντικειμενικό εμπόδιο με δεδομένο ότι οι ηγεσίες της Κεντροαριστεράς αντιτίθενται στη ρευστοποίηση των κομμάτων τους;
Προσέξτε! Τα κόμματα συγκροτούνται με όρους ιδεολογικής, πολιτικής και προγραμματικής ενότητας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να καταργηθούν η πολιτική αυτονομία και η οργανωτική αυτοτέλεια των κομμάτων. Η λύση υπάρχει και έχει δοκιμαστεί και στη χώρα μας. Σας θυμίζω ότι στον ΣΥΡΙΖΑ σε εθνικές εκλογές συνυπήρξαν 13 συνιστώσες που είχαν αναγνωριστεί στον Άρειο Πάγο ως αυτοτελείς πολιτικοί σχηματισμοί. Σας θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ στην εποχή της Γεννηματά συνεργάστηκε με τη ΔΗΜΑΡ στις εθνικές εκλογές χωρίς να καταργηθούν οι πολιτικοί σχηματισμοί. Σε καμία εκδοχή δεν χάθηκε το εκλογικό μπόνους. Το κρίσιμο στοιχείο είναι με τη συμμετοχή των κοινωνικών και παραγωγικών εκπροσώπων και φορέων η διαμόρφωση προοδευτικής πλειοψηφίας με προγραμματική ενότητα για το αύριο.
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου, θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο στην ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου;
Αναμφισβήτητα! Πρόκειται για πρόσωπα με σωρευμένη εμπειρία και συμβολή σε περιόδους δύσκολων διεργασιών για τη χώρα και τους πολίτες. Είναι γνώστες των διεργασιών και των αντιθέσεων που εξελίσσονται στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κοινότητα. Ασφαλώς και μπορούν να συμβάλουν καταλυτικά, προκειμένου στη χώρα να επανέλθει το οξυγόνο της δημοκρατίας με την αντιπαράθεση εναλλακτικών προγραμμάτων διακυβέρνησης, ώστε ο πολίτης να έχει επιλογές διαμόρφωσης εξελίξεων προς το συμφέρον του.
Μονομέτωπος πρέπει να είναι ο αγώνας για την πολιτική αλλαγή και σε αυτό είναι κρίσιμο και χρήσιμο να συμβάλουν οι δύο ηγέτες. Μην ξεχνάμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας στην Ευρώπη αποτελούσε δίαυλο συνάντησης των αριστερών κομμάτων με τους σοσιαλιστές και τους οικολόγους και ο Γιώργος Παπανδρέου ηγήθηκε και διαδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο στη Σοσιαλιστική Διεθνή.