«Ακόμη και σε έκρυθμες καταστάσεις, η διαγραφή μελών και στελεχών από το κόμμα δεν αποτελεί ενδεδειγμένη λύση»
«Ακραίο ολίσθημα και ατόπημα» θεωρεί ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, την αποστολή εξώδικου από τον Στέφανο Κασσελάκη, «αντιποιούμενος μάλιστα τον τίτλο του προέδρου» (αφού έχει κηρυχθεί έκπτωτος), και με το οποίο «απειλεί το κόμμα του, τα όργανά του». Επιπλέον κρίνει πως «ο ακραίος λόγος» του έκπτωτου, «με τις ύβρεις προς τα στελέχη και την ιστορία του κόμματος και την κατάφωρη παραβίαση ψηφισμένων θέσεων του κόμματος, δυστυχώς συμπαρασύρει ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ στην ανυποληψία και στην πολιτική καθίζηση».
Τελικά τίθεται θέμα διαγραφής του Στέφανου Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ και γιατί;
Στα πενήντα τέσσερα χρόνια κομματικής μου διαδρομής, πίστευα πάντα –και εξακολουθώ να πιστεύω– ότι και στις πιο δύσκολες στιγμές, ακόμα και σε έκρυθμες καταστάσεις, η διαγραφή μελών και στελεχών από το κόμμα δεν αποτελεί ενδεδειγμένη λύση. Παροξύνει καταστάσεις και πάντα παραμένει η αίσθηση ότι αυτό το έσχατο μέτρο ίσως θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν ένα ηπιότερο, αλλά εξίσου αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση κρίσιμων εξελίξεων, είχε προκριθεί… Ακόμη και όταν η καταφυγή σε ανοικτή και δημοκρατική συζήτηση φαινόταν ότι δεν μπορούσε να τελεσφορήσει.
Να συνεννοηθούμε όμως, χωρίς να κάνω αναφορά σε όσα έχουν προηγηθεί και αφορούν τον ακραίο λόγο του έκπτωτου προέδρου Στέφανου Κασσελάκη, τις ύβρεις προς τα στελέχη και την ιστορία του κόμματος, την κατάφωρη παραβίαση ψηφισμένων θέσεων του κόμματος. Αυτά έχουν παρα-εκτεθεί στη δημόσια σφαίρα. Αποτιμώνται, κρίνονται και δυστυχώς συμπαρασύρουν ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ στην ανυποληψία και στην πολιτική καθίζηση.
Θα μείνω εκ των πραγμάτων στο τελευταίο «επεισόδιο» που αφορά την επιστολή εξώδικων στα όργανα του κόμματος! Αυτό πια είναι πέρα για πέρα εξωφρενικό. Δεν συνάδει με τη λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού κόμματος. Τα κόμματα δεν είναι εταιρείες, νομικά πρόσωπα! Πολύ περισσότερο, είναι πέρα και έξω από το πνεύμα της Αριστεράς. Με αυτές τις εδραίες πεποιθήσεις δεν θα πρόκρινα τη διαγραφή Κασσελάκη – και ας μου επιτραπεί να κρατήσω και μια επιφύλαξη μια και δεν ξέρω «τι τέξεται η επιούσα», μέχρι και τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.
Απόρριψη υποψηφιότητας Κασσελάκη για την προεδρία, εξαιτίας αντικαταστατικής συμπεριφοράς και πρακτικής;
Με βάση τα παραπάνω, αυτή την επιλογή της ΚΕ ήταν αναπόφευκτη. Υποψήφιος για νέος πρόεδρος γίνεται να είναι κάποιος που προβαίνει στο ακραίο ολίσθημα και ατόπημα, αντιποιούμενος μάλιστα τον τίτλο του προέδρου, και με εξώδικο απειλεί το κόμμα του, τα όργανά του, με την έλευση εισαγγελέα;
Το χάσμα μεταξύ της ομάδας Κασσελάκη και της ομάδας των «87» είναι μεγάλο. Κατά πόσο αυτό το χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί και πώς;
Το χάσμα είναι υπαρκτό, καθώς ο πρώην πρόεδρος και όσοι/ες τον παρακολουθούν, πέραν των άλλων, εκφράζουν και κεφαλαιωδώς διαφορετικές αντιλήψεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ίδια τη δομή και την οργάνωση και λειτουργία ενός κόμματος, αλλά και για το μείζον ζήτημα των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών και συνεργασιών του προοδευτικού χώρου. Ωστόσο, πάντα θέλω να πιστεύω ότι θα μπορούσε το χάσμα να γεφυρωθεί μέσα από τον διάλογο και τη συλλογική σκέψη. Τουλάχιστον να προσπαθήσουμε, το διάστημα που έχουμε μπροστά μας, να το πράξουμε. Να συζητήσουμε, πέρα από τα συνθήματα και τις ταμπέλες, επί της ουσίας. Γι’ αυτό άλλωστε επιλέξαμε να δοθεί «χρόνος στον χρόνο» έως τις 24 Νοεμβρίου.
Μήπως θα ήταν προτιμότερη μια διάσπαση παρά να συνεχίζεται αυτή η έντονη αντιπαράθεση, που δημιουργεί διαλυτικές τάσεις;
Μια διάσπαση θα ήταν καταστροφική για το κόμμα και την Αριστερά συνολικά. Θα ήταν ένα δεύτερο τραυματικό γεγονός, μετά την προ δέκα μηνών αποχώρηση των συντρόφων/ισσών και τη συγκρότηση της Νέας Αριστεράς. Η διάσπαση θα οδηγούσε σε περαιτέρω αποδυνάμωση της προοδευτικής αντιπολίτευσης και θα διευκόλυνε ακόμη περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία. Το στοίχημα για εμάς είναι να ξαναχτίσουμε την ενότητα του κόμματος, προφανώς στη βάση αρχών και αξιών, και όχι με βεβιασμένες συμφωνίες ή προσωπικές φιλοδοξίες.
Το όμορο ΠΑΣΟΚ εκλέγει πρόεδρο. Τι προσδοκά ο ΣΥΡΙΖΑ από τον νέο πρόεδρο ενός κόμματος με το οποίο ευελπιστεί σε μια μελλοντική συνεργασία, σε επίπεδο διακυβέρνησης;
Εμείς από την πλευρά μας ως ΣΥΡΙΖΑ έχουμε επεξεργαστεί, από το 4ο Συνέδριό μας τον περασμένο Φεβρουάριο, σε συνέχεια στις επόμενες ΚΕ και πολύ περισσότερο σήμερα, με το Σχέδιο Απόφασης του Έκτακτου Συνεδρίου μας, την πρότασή μας: «Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, ηγέτιδα δύναμη της προοδευτικής εκλογικής συμμαχίας. Καταλύτης της πολιτικής αλλαγής».
Δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε τη ΝΔ να πάει στις επόμενες εθνικές εκλογές χωρίς ισχυρό αντίπαλο από τον προοδευτικό χώρο και με τον κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερης ανόδου της Ακροδεξιάς. Αυτή την ευθύνη εμείς, ως ΣΥΡΙΖΑ, την αναλαμβάνουμε. Με βάση αυτή την κυρίαρχη πολιτική πρόταση και με την προσδοκία θετικής ανταπόκρισης και των δύο υποψήφιων προέδρων σε αυτήν, πάντα με δεδομένη την πολιτική και οργανωτική αυτονομία των δύο χώρων, ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ θα πορευτούμε στο προσεχές μέλλον και θα απευθυνόμαστε στους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες. Αυτοί και μας παρακολουθούν και θα μας χρεώσουν και ολιγωρίες και μικρομεγαλισμούς…