Η ηθική, εθνική και πολιτική ευθύνη των πολιτικών, του κεφαλαίου, των αξιωματούχων, των ακαδημαϊκών και της διοικούσας Εκκλησίας συνεχώς σχολιάζεται από τον ελληνικό λαό και αυτό το ακούς σε ποικίλους και αρκετούς χώρους, πολλές φορές με αγανάκτηση και αποστροφή. Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλα δημοσιεύματά μας, το ζητούμενο είναι η ειρήνη και η δικαιοσύνη σε μια εποχή που η αποστασία θέλει να επιβληθεί ως νέα υγιής πορεία.
Η αποστασία προς καθετί το υγιές, το ορθό και το σωστό επιζητεί να νομιμοποιήσει και να αθετήσει τα μέχρι τώρα συγγνωστά και πάγια, ενώ συγχρόνως παρατηρούμε ότι στο άμεσα προηγούμενο χρονικό διάστημα με το ίδιο περίπου θέμα ασχολήθηκαν και αλλοδαποί ή και ξένοι συγγραφείς όπως Basilea Schlink, David Seltzer (Η προφητεία), Charles Berlitz (1999, Η συντέλεια), Τζορτζ Όργουελ (1984), Χαλ Λίντσεϊ (Τελευταίες μέρες της Γης). Άλλα σχετικά βιβλία έγιναν ακόμα και κινηματογραφικές ταινίες, όπως ο Αρμαγεδδών.
Πράγματι δημιουργείται το ερώτημα πόθεν ο ξεσηκωμός τόσων συγγραφέων. Άραγε εκ του πονηρού πνεύματος προέρχονται ή εξ αποκαλύψεως. Πάντως, άσχετα το από πού προέρχονται τα σημεία, είναι άξια παρατήρησης, μάλιστα όταν πάντα κάνουμε αναφορά σε αρχαίους σοφούς, σε Σίβυλλες, σε Μαντεία, σε Πυραμίδες. Αλλά ποιοι είναι αυτοί που προωθούν την αποστασία, την αναρχία, την κατάργηση της αληθινής δημοκρατίας και την άναρχη επανάσταση προς καθετί το σωστό, το βιοηθικό, το αληθινό, το μέχρι σήμερα αποδεκτό και το ηθικό;
Τελικά μήπως ο αγγελικός κόσμος μας καθοδηγείται από σκιώδεις κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο που λειτουργούν ως πρόδρομοι ενός παγκόσμιου συστήματος που ενδεχομένως θα εμφανισθεί διά να ολοκληρώσει την ηθική και πνευματική καταστροφή, συνεπικουρούμενες με την αδιαφορία της διοικούσας Εκκλησίας; Τα όποια σκοτεινά έργα, τα οποία δημιουργούν προβληματισμό στον κόσμο, καταδεικνύουν ότι ο εμπνευστής όλων αυτών δεν είναι το αγαθό και το καλό. Τα ποικίλα περιστατικά φαίνεται να οδηγούν σε εσχατολογικά συμπεράσματα μιας σύγχρονης αποστασίας του σύγχρονου κόσμου, της αποστασίας και απομάκρυνσης από καθετί το υγιές και ορθό.
Η ηθική, βιοηθική και πνευματική κοσμογονία των καιρών μας είναι πιθανόν έργο για την προετοιμασία του ερχόμενου λεγόμενου «παγκόσμιου ηγέτη» ως εποχή «αποκαλυπτική» και «κοσμογονική». Οι γεωλογικές ανακατατάξεις και αλλοιώσεις που συνέβησαν στον πλανήτη Γη μέσω των εκατομμυρίων ετών προκειμένου να διαμορφωθούν το κατάλληλο κλίμα και οι προϋποθέσεις για να ζήσει ο άνθρωπος με λογική ψυχή και οντότητα, που παρότι τοποθετήθηκε ως «καλός οικονόμος», σήμερα με την αποστασία του μολύνει το περιβάλλον με τα χημικά μέταλλα και απόβλητα, επεμβαίνει ως αποστάτης στο κλίμα με τεχνικούς τρόπους εις βάρος του οικοσυστήματος και της ίδιας της ζωής του.
Η κοσμογονία, ηθική και βιοηθική, χαρακτηρίζει τις αλλοιώσεις με μορφή αποστασίας και ανακατατάξεις πάνω στους αιώνιους πανανθρώπινους φυσικούς θεσμούς, στα ιδανικά και στις αξίες. Οι σύγχρονες αυτές ανακατατάξεις, αλλοιώσεις, ανωμαλίες, αναρχίες, επαναστατικές συμπεριφορές, η αποστασία και η αλόγιστη συμπεριφορά, έχουν να κάνουν με την παράλογη παραβίαση των νόμων της κοινωνίας που χρησιμοποιούνταν έως τότε, για την ευρυθμία, τη διοίκηση της ζωής, της οικογένειας, της κοινωνίας. Αυτή η ηθική και βιοηθική δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο από χριστιανούς αλλά και από αλλοθρήσκους, ακόμη και από άγριους και υπανάπτυκτους λαούς, γιατί ακόμη και οι θρησκείες και των αγρίων έχουν κάποια ηθικά βάθρα και αξίες.
Με τις γενικές κοσμογονικές αυτές αλλαγές η κοινωνία μπαίνει σε μια νέα τάξη πραγμάτων σε μια νέα εποχή και σε τροχιά ανωμαλιών, αλλοιώσεων και ανακατατάξεων, πράγμα που παραβιάζει τους νόμους της φύσης και τους νόμους, με το φοβερό αποτέλεσμα την ίδια τη φύση να θέλει να εκδικηθεί την αλλαγή πορείας της ανεξέλεγκτης κατωφέρειας, ανωμαλίας και αποστατικής πορείας. Αυτή την πλήρη αλλοίωση των θεσμών, των παλαιών νόμων και των ηθικών αξιών εκ των χρόνων και των καιρών θα την φέρει στην πλήρη μορφή της και θα την κάνει πλήρη πράξη ένα αλαζονικό πρόσωπο, ο αρχηγός της αποστασίας, ο «υπεραιρόμενος». Αυτό το πρόσωπο της ανομίας και ανωμαλίας η Αποκάλυψη του Ιωάννη το ονομάζει «θηρίον αναβαίνον εκ της θαλάσσης», εκ της πολυκυμάντου κοινωνίας. Παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη ιστορία των ανατολικών χωρών αλλά και στην πρώην Αλβανία, στην πρώην Σοβιετική Ένωση κ.λπ., στις οποίες χώρες κατάφερε και επικράτησε ο άθεος μαρξισμός, όπου απαγόρευσε τη θρησκεία και την ονόμασε «όπιο του λαού» και αυτό έγινε σημείο και φαινόμενο προδρομικό των οργάνων της αποστασίας.
του δρα Αλέξιου Παναγόπουλου
Ακαδημαϊκός, καθηγητής Ευρωπαϊκής Ακαδημίας των Επιστημών και Τεχνών (EASA), Class V. Political Sciences & Law (Αυστρία), Διεθνούς Σλαβικής Ακαδημίας των Επιστημών, Παιδείας, Πολιτισμού και Τεχνών – Μόσχας (7 σλαβικών κρατών), Σλαβικής Ακαδημίας Επιστημών – Βελιγραδίου
