Η πορεία του ευρωβουλευτή της ΝΔ
Δεκαέξι ολόκληρους μήνες πέρασε ο εκλεγμένος δήμαρχος Χιμάρας και νυν ευρωβουλευτής της ΝΔ Φρέντι Μπελέρης στις αλβανικές φυλακές. Δεν λύγισε ούτε για μία στιγμή, δεν ταλανίστηκαν τα πιστεύω του, δεν σταμάτησε να σκέφτεται την Ελλάδα.
Μπορεί αρκετοί να έμαθαν την ιστορία του κατά την περιπέτειά του, αλλά ο ίδιος είχε ελάχιστες ευκαιρίες να τη διηγηθεί. Σήμερα, το κάνει αποκλειστικά στην «Political», ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια στη Χιμάρα, τη μετακίνηση στην Αθήνα μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και φτάνοντας στα ενδιαφέροντά του και φυσικά στους στόχους του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Το «λιοντάρι», όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τον ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Φρέντι Μπελέρη, γεννήθηκε το 1972 στην Χιμάρα. Η οικογένειά του υποχρεώθηκε να του δώσει το συγκεκριμένο όνομα γιατί το κομμουνιστικό καθεστώς Χότζα δεν επέτρεπε τα ελληνικά ονόματα.
Το 1990, με την κατάρρευση του καθεστώτος στην Αλβανία και το άνοιγμα των συνόρων, μαζί με δεκάδες χιλιάδες Βορειοηπειρώτες πήρε τον δρόμο για την Ελλάδα, ενώ όταν έφτασε βαπτίστηκε στη Ζάκυνθο και πήρε το όνομα Διονύσιος. Στο νησί παρέμεινε τέσσερα χρόνια και στη συνέχεια μετακόμισε στην πρωτεύουσα, όπου σύστησε και λειτούργησε εταιρεία υδραυλικών εγκαταστάσεων για μια εικοσαετία. Την ίδια ώρα φρόντισε να σπουδάσει στο Τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Το 1992 ξεκίνησε η ενασχόλησή του με τα κοινά, καθώς προχώρησε στη δημιουργία της Ένωσης Χιμαριωτών, της οποίας διετέλεσε γενικός γραμματέας και πρόεδρος. Από το 2009 κι έπειτα, είναι μέλος του Γενικού Συμβουλίου της οργάνωσης Δημοκρατική Ένωση Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας ΟΜΟΝΟΙΑ που αγωνίζεται για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
Το 2014 αποφάσισε να επιστρέψει στη Χιμάρα, όπου άρχισε να δραστηριοποιείται ενεργά στον τομέα της εστίασης και του τουρισμού, ενώ τον ίδιο χρόνο έγινε αντιπρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Επιπλέον, δραστηριοποιήθηκε στο τοπικό της παράρτημα ως πρόεδρος.
Το 2022 καλωσόρισε στη Χιμάρα τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, σε μια μοναδική στιγμή εθνικής ανάτασης για τον Ελληνισμό της πόλης.
Το «μαρτύριο» του ξεκίνησε όταν κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές για να διεκδικήσει την «καυτή» καρέκλα του δημάρχου της πόλης όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Στις 12 Μαΐου 2023, δύο ημέρες πριν τις εκλογές, συνελήφθη βάσει μιας κατασκευασμένης κατηγορίας. Παρά τη φυλάκισή του και το καθεστώς τρομοκρατίας που επικράτησε, οι Χιμαριώτες τον εξέλεξαν δήμαρχο της πόλης.
Παρέμεινε φυλακισμένος για δεκαέξι μήνες, δεν του αναγνωρίστηκε το τεκμήριο της αθωότητας, ούτε του επιτράπηκε να ορκιστεί δήμαρχος. Πριν από λίγους μήνες καταδικάστηκε από το αλβανικό δικαστήριο χωρίς στοιχεία.
Όμως ο ελληνικός λαός είχε άλλη γνώμη, καθώς μετά από απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη συμπεριλήφθηκε στις λίστες των υποψηφίων για τις ευρωεκλογές, με αποτέλεσμα να εκλεγεί πανηγυρικά.
Από τότε ξεκίνησε να εργάζεται πυρετωδώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο.
Για τη σχέση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει πει σε παλιότερη συνέντευξή του στο «Βήμα»: «Τον σημερινό πρωθυπουργό τον γνώρισα σε ένα φιλικό σπίτι στην Κηφισιά, παραμονές των εκλογών του 2007. Ένας φίλος είχε μαζέψει φίλους να μας γνωρίσει τότε με τον υποψήφιο βουλευτή της Β’ Αθηνών Κυριάκο Μητσοτάκη. Όταν έγινε αρχηγός της ΝΔ, τον είχα επισκεφθεί στο γραφείο με την ιδιότητα του προέδρου των Χιμαριωτών και αντιπροέδρου της Ομόνοιας. Πιστεύω ότι είναι ένας άνθρωπος πατριώτης, μεθοδικός και ότι τα χρόνια που κυβερνά την Ελλάδα, η χώρα έχει κάνει βήματα μπροστά, και στην οικονομία και στην προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων και στην υπεράσπιση των εθνικών μας θέσεων. Επίσης βλέπω το εκτόπισμά του στη διεθνή κοινότητα».
Η αγάπη για την οικογένεια και το όραμα για το μέλλον
Είναι παντρεμένος με την Αντωνία Τάτου και έχει δύο παιδιά, την Ερμιόνη και τον Πέτρο. Τρέφει μεγάλο σεβασμό και αγάπη για όλη την οικογένειά του. Με τη γυναίκα του γνωρίζονται από παλιά και παντρεύτηκαν στη Ζάκυνθο.Πρώτη φορά πατέρας έγινε σε μικρή ηλικία, 23 ετών, το μακρινό 1994. Έντεκα χρόνια μετά απέκτησε την Ερμιόνη, η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα.
Οι γονείς του Πέτρος και Κασσιανή στάθηκαν βράχοι μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες. Ο πατέρας του ήταν βοσκός και η μητέρα του αγρότισσα. Όπως θυμάται ο ίδιος, «κρατούσε όρθιο το σπίτι μας και ασχολιόταν αποκλειστικά με την ανατροφή μας. Πολλές φορές πήγαινα με τον αδερφό μου και τους βοηθούσαμε».
Σε παλιότερη συνέντευξή του έχει δηλώσει για τα παιδικά του χρόνια: «Τα παιδικά μου χρόνια στη Χιμάρα ήταν σε εποχές δύσκολες που δεν έχουν καμία σχέση με το πώς μεγαλώνει ένα παιδί σήμερα. Τα παιχνίδια που είχαμε εμείς τότε, τη δεκαετία του ’70 που γεννήθηκα, ήταν αυτά που είχαν τα παιδιά στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’50. Παίζαμε στις αλάνες, σε μια περιοχή ανοικοδόμητη, σε μια κωμόπολη στην οποία γνωριζόμασταν σχεδόν όλοι μεταξύ μας.Κι ας ήταν έτσι φτωχικά, μας έδινε χαρά που ήμασταν δεμένοι ο ένας με τον άλλον. Υπήρχε επικοινωνία, αμεσότητα. Χαρά μεγάλη τότε ήταν να βρίσκαμε μια μπάλα. Θυμάμαι ότι παρακαλούσαμε κανέναν θείο μας, που ήταν σε πόλη, να μας φέρει μια μπάλα. Μας έλειπαν σχεδόν τα πάντα».
Όσο για τα χόμπι του; «Παρακολουθώ όλα τα σπορ με μια ιδιαίτερη προτίμηση στο ποδόσφαιρο. Μικρός στη Χιμάρα, έπαιζα στην ομάδα του χωριού. Την ίδια αγάπη κληρονόμησε και ο γιος μου, ο Πέτρος, με σαφώς καλύτερες επιδόσεις από εμένα», μου είπε. Η αγαπημένη του φράση είναι «Όποιος φοβάται, πεθαίνει κάθε μέρα», ενώ το αγαπημένο του βιβλίο είναι το «Ελένη» του Νίκου Γκατζογιάννη.
Ένας από τους βασικούς στόχους του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι να επικοινωνήσει τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που αντιμετωπίζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στα διαφορετικά επίπεδα άσκησης εξουσίας στις Βρυξέλλες. Παράλληλα, θα θέσει το σημαντικό ζήτημα που προκύπτει από την ανάγκη για ενίσχυση των χρηματοδοτικών εργαλείων, καθώς υπάρχουν ακόμη προβλήματα στην Ελλάδα, όπως το Δημογραφικό, η ακριβή στέγαση, η έλλειψη ισχυρού πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, η ενεργειακή αυτονομία, η διαχείριση των απορριμμάτων και πολλά άλλα.
Όπως έχει ξεκαθαρίσει ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Οι αυτοτελείς πόροι των δήμων και η κρατική ενίσχυση δεν επαρκούν για να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος. Σε αυτή τη θητεία του Κοινοβουλίου θα καθοριστούν τα νέα πλαίσια χρηματοδότησης για τα προγράμματα 2028-2034, αλλά και η αναδιάρθρωση της τρέχουσας χρηματοδοτικής περιόδου με πιθανές απώλειες για το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Θα πρέπει το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης να ενισχυθεί, ώστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση να επενδύσει σε υποδομές που θα είναι πλέον ανθεκτικές και βιώσιμες στις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες. Επίσης, θα ήθελα να τονίσω την αναγκαιότητα για τη συνέχιση του Ταμείου Ανάκαμψης αλλά και την ενίσχυσή του με νέα κονδύλια που δεν θα αφαιρεθούν από το Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης».
