«Δαγκωτό τον ψηφίζω…» λέμε πάντα, χωρίς βέβαια οι περισσότεροι να γνωρίζουμε τι σημαίνει, από πού και πότε βγήκε!
Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που ενώ ψηφίζουμε τον τάδε, ο οποίος θα αγωνιστεί για την επίλυση των προβλημάτων, αυτός για τον άλφα ή βήτα λόγο παίρνει… μεταγραφή για άλλο κόμμα, αφήνοντας τον κόσμο που τον ψήφισε στα κρύα του λουτρού! «Αυτό είναι λογικό;» αναρωτιούνται πολλοί. Άλλοι, πάλι, λένε: «Είναι ηθικό αυτό;». Ούτε λογικό. Μα κυρίως ούτε ηθικό είναι!
Κύριε, εγώ σε ψήφισα για την μπλε, την κόκκινη, την πράσινη ή τη ροζ «ομάδα» και εσύ με την πρώτη διαφωνία (έτσι συνήθως υποστηρίζουν!) ζητάς ή με το έτσι θέλω κατεβαίνεις από το… τρένο χωρίς να με λογαριάζεις.
Τότε αρχίζουν οι αψιμαχίες για την έδρα. «Φεύγω. Γίνομαι ανεξάρτητος», λέει ο βουλευτής. «Αφού φεύγεις, να παραδώσεις την έδρα σου! Δεν σου ανήκει…» απαντά το κόμμα. Έτσι, από το σημείο αυτό, αρχίζουν οι αψιμαχίες! Δεν είναι λίγες οι φορές που ξεκινά ένας «αδυσώπητος πόλεμος», από τον οποίο χαμένος πάντα βγαίνει μόνο ο λαός! Και τίθεται το ερώτημα: Οι βουλευτικές έδρες ανήκουν στο κόμμα ή στον κάθε βουλευτή; Και εδώ οι απόψεις διίστανται! Το κόμμα που χάνει έναν ή περισσότερους βουλευτές υποστηρίζει πως οι έδρες ανήκουν σε αυτό! Από την πλευρά του, ο βουλευτής υπογραμμίζει πως η έδρα είναι δική του. Είναι κτήμα του και έχει τεντώσει τα πόδια του, φέρνοντας φυσικά αναστάτωση στο κόμμα του.
Ουδείς το περίμενε αυτό από τον τάδε… ομολογούν σχεδόν όλοι! «Ξέφυγε και πέρασε τις “κόκκινες γραμμές” και γι’ αυτό ο πρόεδρος τον διέγραψε», αναφέρει η ανακοίνωση του κόμματος. «Η παράταξη λειτουργεί αντιδεοντολογικά και αντιδημοκρατικά», τονίζουν οι βουλευτές που έχουν ήδη πάρει… μεταγραφή ή βρίσκονται στις διαπραγματεύσεις της… μεταγραφής!
Όλοι αναρωτιούνται τι γίνεται στην περίπτωση που ο βουλευτής κατέχει «έδρα επικράτειας». Με το θέμα αυτό έχουν ασχοληθεί πολλοί καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου και γνωστοί συνταγματολόγοι. Μάλιστα το άρθρο 60 του Συντάγματος προβλέπει και δίνει «το δικαίωμα έκφρασης και ελευθερίας των βουλευτών». Βέβαια, σε κάποια καταστατικά κομμάτων αναφέρεται η υποχρέωση των βουλευτών που φεύγουν από το κόμμα, να παραδίδουν την έδρα τους. Όμως αυτό τηρήθηκε ελάχιστες φορές. Πάνω σε αυτό το θέμα, φίλος συνταγματολόγος, όταν έθεσα το ερώτημα, μου είπε: «Το καταστατικό ενός κόμματος δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπερισχύσει του Συντάγματος, που ρητά προβλέπει την ανεξαρτησία γνώμης, στάσης και θέσης του βουλευτή. Το θέμα, νομίζω, δεν είναι νομικό, αλλά πολιτικό και ηθικό». «Ηθικό;» ρώτησα. «Ναι. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να υπάρχει ηθικό θέμα για κάποιον βουλευτή, που έχει διαγραφεί. Αλλά και εκεί πρέπει να εξεταστεί κατά περίπτωση. Υπήρξαν βουλευτές που διαφώνησαν και παρέδωσαν την έδρα», απάντησε. Για τους βουλευτές Επικράτειας που είναι πιο εύκολο, για την ακρίβεια που «θεωρητικά είναι πιο εύκολο» να φύγει κάποιος, και εδώ το ζήτημα περισσότερο είναι ηθικό.
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι παράνομο να μην παραδώσει κάποιος την έδρα, φεύγοντας από το κόμμα του, ηθικό όμως;
Γράφει ο Γιώργος Κοντονής
