Το τελευταίο διάστημα συντελούνται στην πολιτική ζωή της χώρας μας σημαντικές εξελίξεις που αναμφισβήτητα αποτελούν ιστορικές αλλαγές. Πρώτα από όλα, διότι ποτέ στη νεότερη τουλάχιστον πολιτική ιστορία της χώρας δεν έχει εκπέσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Συνήθως, η πτώση και η άνοδος είναι χαρακτηριστικά που αφορούν την κυβερνητική πλειοψηφία. Κατά δεύτερον, η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ από την αξιωματική αντιπολίτευση σηματοδοτεί το τέλος της μνημονιακής και μεταμνημονιακής πολιτικής.
Συνεπώς, η πτώση αυτή σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας πολιτικής κατάστασης και μιας νέας εποχής. Θα πρέπει όμως να δούμε για ποιους λόγους ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άντεξε στην αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και δεν κατάφερε από το 2019 και έπειτα να βρει έναν λόγο ύπαρξης. Επίσης, θα πρέπει να δούμε ποιο είναι το στοίχημα του ΠΑΣΟΚ για να διατηρήσει τη θέση του, αλλά και ποιος θα πρέπει να είναι ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας ώστε να παραμείνει η κυριότερη δύναμη που φέρνει αποτελέσματα. Όλα αυτά, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την πολιτική σταθερότητα.
Πολιτική σταθερότητα σημαίνει να μπορείς να έχεις ομαλή μετάβαση εξουσίας, όταν αυτό κρίνεται από τον λαό, αποτελεσματική παραγωγή πολιτικής για μια κυβέρνηση, και φυσικά μια αναπτυξιακή πορεία για το κράτος και τους πολίτες. Και όλα αυτά σε ένα κλίμα παραγωγικής αντιπαράθεσης, χωρίς τοξικότητα και μίσος.
Η Νέα Δημοκρατία όλα αυτά τα χρόνια πορεύεται με ευθύνη και πολιτική ενσυναίσθηση, προτάσσοντας τον πολιτικό πολιτισμό, ασκώντας ουσιαστική και παραγωγική αντιπολίτευση σε πολύ δύσκολα χρόνια δοκιμασίας για την Ελλάδα. Όταν το 2019, υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη εκλέχθηκε από τον ελληνικό λαό να κυβερνήσει, είχε δομημένο και μελετημένο πρόγραμμα, συγκεκριμένες προτάσεις τις οποίες και υλοποίησε με μέθοδο και σχέδιο. Όμως δεν έμεινε εκεί. Με νέο πρόγραμμα, επιδιώκει σταθερά να επαναλειτουργήσει ένα κράτος που πέρασε από πολλές και σκληρές δοκιμασίες για πάνω από μία δεκαετία και χρειάζεται, όχι μόνο να εξελιχθεί, αλλά και να αντιμετωπίσει τις σημερινές διεθνείς και εσωτερικές προκλήσεις.
Η ελληνική οικονομία μετά από χρόνια ύφεσης οδηγείται ξανά σε έναν ορίζοντα ανάπτυξης και επιτρέπει την επιστροφή σε ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τους πολίτες. Υπάρχουν όμως και μεγάλες δυσκολίες. Αφενός ο φόβος της περιδίνησης σε μια νέα οικονομική ύφεση εάν οδηγηθούμε και πάλι σε αλόγιστη χρήση πόρων, αφετέρου οι πιέσεις που προκαλούνται από τις διεθνείς πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Για τον λόγο αυτόν, η κυβέρνηση, προωθώντας ένα ισορροπημένο μοντέλο, επιχειρεί από τη μία να αυξήσει τις παροχές, βελτιώνοντας τις συνθήκες για τους πολίτες, αφετέρου προσπαθεί να διατηρήσει τις αντοχές της οικονομίας. Αυτό είναι και το στοίχημα του Προϋπολογισμού για το 2025. Ισορροπία, πρόοδος και καλύτερες συνθήκες. Αυτά όμως δεν μπορούν να επιτευχθούν σε κλίμα αλόγιστης πόλωσης και εχθρότητας. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο χρειαζόμαστε μια ρεαλιστική και υπεύθυνη αντιπολίτευση.
Το στοίχημα για την αντιπολίτευση δεν θα πρέπει να είναι να κερδίσει άμεσα την εξουσία. Οι εκλογές έτσι κι αλλιώς ακόμα αργούν. Αντίθετα, θα πρέπει να αλλάξει το τοξικό τοπίο που είχε δημιουργηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια και με υπευθυνότητα, με ρεαλιστικές προτάσεις, και εποικοδομητική κριτική να φέρει μια πολιτική ισορροπία. Δεν μπορεί πλέον να είναι ο αυτοσκοπός το «όχι σε όλα για να πέσει η κυβέρνηση». Ο στόχος πρέπει να είναι η εξέλιξη της Ελλάδας, η ευημερία των πολιτών. Και αυτά τα δύο, όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία, είναι αδιαπραγμάτευτα. Αυτό είναι και το στοίχημα που βάζουμε πλέον για την επόμενη περίοδο και θα κερδηθεί.
του Λάκη Βασιλειάδη
Βουλευτής Πέλλας με τη ΝΔ
