Θρύμματα έχει γίνει το πολιτικό σκηνικό. Εννιά κόμματα στη Βουλή, ζωή να‘χουμε. Και πολλούς ανεξάρτητους βουλευτές και άλλα κόμματα να δημιουργούνται με την ελπίδα να μπουν κι αυτά στη Βουλή.Σε μια περίοδο τεράστιων και καταφανώς επικίνδυνων αλλαγών στη διακεκαυμένη περιοχή που ζούμε, βρήκαμε εμείς την ευκαιρία να κονιορτοποιηθούμε πολιτικά. Ακριβώς την περίοδο που είναι πιο αναγκαία από ποτέ η συνεννόηση των ηγετών μας, εμείς είμαστε καταχαρούμενοι που έχουμε εννιά αρχηγούς στη Βουλή (και άλλους τρεις εκτός) που κονταροχτυπιούνται.
Είναι προφανές πως, όπως πάει το παιχνίδι, δεν θα βγει τίποτα καλό για τη χώρα. Εντάξει, έχουμε δυόμισι χρόνια μπροστά μας με κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά μετά; Κάντε όποια προσθαφαίρεση θέλετε, με τους σημερινούς συσχετισμούς κυβέρνηση δεν βγαίνει, σύμφωνα τουλάχιστον με τις σημερινές δημοσκοπήσεις.
Με εννιά κόμματα πάνω από το 3%, ο πρώτος χρειάζεται 40+% για να βγάλει αυτοδυναμία. Αλλά και με επτά, πάλι θέλει ένα 37%. Είναι εφικτό αυτό, έστω και σε δεύτερη κάλπη; Και έτσι όπως έχουν αντιπαρατεθεί με τον Κ. Μητσοτάκη, ποιος θα τολμήσει την επόμενη μέρα να πει «κάνω κυβέρνηση μαζί του»; Από τα εννιά κόμματα που στριμώχνονται σήμερα στα έδρανα, δεν υπάρχει ούτε ένα που να μιλά για την ανάγκη κυβερνητικών συνεργασιών για το καλό του τόπου. Από φανατισμένους αντιμητσοτακικούς απαρτίζεται το εκλογικό τους ακροατήριο. Κάτι για ανάγκη συνεννόησης κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης σε βασικά θέματα μίλησε ο Ανδρουλάκης, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό, αλλά μένει να δούμε τη συνέχεια.Αλλά και οι οπαδοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης, έτσι που έχουν εθιστεί και φανατιστεί, ποια κυβερνητική συνεργασία θα ανεχτούν; Μιλούν μόνο για δυνατότητα πλατιάς συνεργασίας «αριστερών-προοδευτικών» δυνάμεων.
Εκ των πραγμάτων πάντως, ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού με τα πολλά θραύσματα κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ και στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ μετασχηματίζει το «τανγκό» μεταξύ των δύο πολιτικών δυνάμεων σε αναγκαία προϋπόθεση για τη σταθερότητα της ίδιας της χώρας.
του Φώτη Σιούμπουρα