Ήταν μία χρήσιμη υπενθύμιση, αυτή της παράδοσης και της έναρξης λειτουργίας του Μετρό της Θεσσαλονίκης, που έκανε ο πρωθυπουργός στην καθιερωμένη ανασκόπηση της εβδομάδας. Όπως είναι χρήσιμο να θυμηθούμε και άλλα μεγάλα έργα, όπως της Αττικής Οδού, της Ιωνίας Οδού ή της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου. Και θα πρόκειται για χρήσιμη υπενθύμιση, όταν του χρόνου ολοκληρωθεί ένα άλλο μεγάλο έργο, αυτό του Ε65.
Και πρόκειται για χρήσιμες υπενθυμίσεις, γιατί η περιπετειώδης υλοποίηση των έργων αυτών είναι μία κλασική περίπτωση της νεοελληνικής παθογένειας, με καθυστερήσεις, ματαιώσεις, προσφυγές, γκρίνιες και πολιτικές αντιπαραθέσεις για τα πάντα: από τη σκοπιμότητα των έργων έως τις διευθετήσεις των αρχαιοτήτων ή την προστασία του περιβάλλοντος, για τα οποία όλοι είχαν μία άποψη.
Σε πείσμα όλων αυτών πάντως, και για μείνουμε στο επίκαιρο θέμα του Μετρό Θεσσαλονίκης και έπειτα από πολλά χαμένα χρόνια, το έργο παραδόθηκε και είναι πλέον στη διάθεση των πολιτών της «συμπρωτεύουσας».
Πέραν της χρησιμότητας του έργου, η οποία θα κριθεί στην καθημερινότητα της πόλης, με το Μετρό της Θεσσαλονίκης κλείνει εκ των πραγμάτων και ένας πολιτικοκοινωνικός κύκλος. Εκλείπει μία παράμετρος γκρίνιας των πολιτών της «συμπρωτεύουσας» και ανοίγει ενδεχομένως μία νέα περίοδος, η οποία θα μπορούσε να έχει και πολιτικό αντίκτυπο. Προφανώς και δεν πρόκειται το μετρό να ανατρέψει συσχετισμούς και ανισορροπίες της Βορείου Ελλάδας, διαμορφώνει όμως μία διαφορετική αίσθηση και καταδεικνύει πολλά προβληματικά στοιχεία του παρελθόντος.
Πέραν αυτών, ένα μεγάλο έργο υποδομής, όπως αυτό, επιδρά και με έναν ακόμη διαφορετικό τρόπο. Υπενθυμίζει ότι η πράξη και τα έργα υπερβαίνουν τις θεωρητικές και εντέλει αβάσιμες γκρίνιες. Το μετρό φυσικά δεν κερδίζει εκλογές, όπως δεν τις κέρδισαν η Αττική Οδός ή η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ή μεθαύριο ο Ε65. Για τη σημασία της αποτελεσματικότητας στην πολιτική όμως είναι μία εμφατική επισήμανση. Και αξίζει να επισημανθεί.
του Φώτη Σιούμπουρα
