Δυναμική, με έντονη προσωπικότητα και ακέραιο χαρακτήρα, ευθύτητα, ειλικρίνεια και απίθανο χιούμορ, η Πέμη Ζούνη ανήκει στις πρωταγωνίστριες που «τυλίγει» τους ρόλους επάνω της. Όχι επιδερμικά, αλλά βαθιά μέσα της, μέχρι το πιο μικρότερο συναίσθημα και μ’ αυτή την εσωτερική «αστρική» δύναμη φωτίζει τη σκηνή με εκπληκτικές ερμηνείες. Φέτος πρωταγωνιστεί με τον Σταύρο Ζαλμά στη διεθνή επιτυχία «Φθινοπωρινή ιστορία» στο Θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης».
Τι σας γοητεύει στον ρόλο της Λύντια Βασίλιεβνα;
Χρειάζεται ισορροπίες ακριβείας, συναισθηματικά και τεχνικά, κι αυτό είναι πράγματι γοητευτικό. Υποδύομαι μια γυναίκα με γερές δόσεις πόνου αντιδρώντας με το γέλιο, τη χαρά, τον ήλιο –όταν υπάρχει– και την αντίσταση στα γηρατειά. Δεν θα παραδοθεί αμαχητί. Θέλει να ζήσει όσες στιγμές τής δοθούν έξω από τις βαρετές συμβάσεις. Γι’ αυτό τη θεωρούν απείθαρχη, αλλοπρόσαλλη, άτακτη.
Με βάση την υπόθεση, θα βουτούσατε στη δίνη ενός ειδυλλίου;
Αν ήταν συναρπαστικό, βέβαια! Είναι έμπνευση ζωής. Μόνο που το «συναρπαστικό» δύσκολα προκύπτει. Με την ηλικία οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Δεν παραμυθιάζεσαι εύκολα.
Η θεατρική συνεργασία με τον Σταύρο Ζαλμά ήρθε έπειτα από χρόνια. Τι είχατε εκτιμήσει από την πρώτη σας καλλιτεχνική συνάντηση και τον διακρίνει και σήμερα;
Είχε και έχει ακόμα μια συνεχή έγνοια για τον ρόλο του αλλά και για την παράσταση. Δουλεύει με πείσμα τη λεπτομέρεια. Συζητάμε συνέχεια για το παραμικρό. Ευτυχώς μοιάζουμε σ’ αυτό, αλλιώς θα ήταν βάσανο!
Ποιο πιστεύετε είναι το χάρισμα της Βάνας Πεφάνη, που υπογράφει την σκηνοθεσία;
Αγαπώ το γεγονός ότι η Βάνα εξελίσσεται εντυπωσιακά ως σκηνοθέτρια. Προχωράει τον ρεαλισμό με κώδικες που δεν είχα δοκιμάσει, κώδικες που με διεγείρουν ως ηθοποιό. Είναι επίμονη και απαιτητική, αλλά κυρίως ξέρει τη λειτουργία του ηθοποιού, αγαπάει τη θεατρική πράξη πάνω και κάτω από το σανίδι της σκηνής. Αυτό δεν το συναντάς πάντα στους σκηνοθέτες.
Τα προσωπικά σας «θέλω» πώς συμβαδίζουν
με τα απαιτητικά προγράμματα του επαγγέλματός σας;
Είναι συνέχεια μια μάχη προτεραιοτήτων. Αυτό που κάνω είναι να αφουγκράζομαι την πραγματική μου ανάγκη κάθε φορά. Δεν έχει πάει κι άσχημα. Τις βρίσκω τις ισορροπίες. Δεν είμαι πάντως αμείλικτη καριερίστα, αυτό το ξέρω. Μικρές θυσίες γίνονται και στα δύο.
Η επιτυχημένη καριέρα σας ήταν θέμα στρατηγικής ή ακολουθούσατε το ένστικτό σας;
Δεν έχω να αναλύσω πολλά εδώ. Ένστικτο. Μόνο. Και η πείρα, φυσικά, που ήρθε με τα χρόνια.
Υπήρξαν και σκοτεινές περίοδοι στη διαδρομή σας;
Υπήρξε μία. Με μεγάλο κόστος. Οδεύει προς το φινάλε. Τη δικαίωση πιστεύω.
Απορρίπτετε συνεργασίες σας εκ των υστέρων;
Όχι. Ήταν επιλογή μου. Αν μια συνεργασία δεν υπήρξε ιδιαίτερα δημιουργική, ήταν πάντα ένα μάθημα για παρακάτω.
Θεωρείτε τη δημοφιλία αξία ανεκτίμητη;
Αν δημοφιλία σημαίνει το να σ’ αγαπάει ο κόσμος, είναι όντως ένα σημαντικό ζήτημα. Σημαίνει ότι επικοινωνείς μαζί του, πράγμα που είναι ο σκοπός του θεάτρου. Τη νιώθω αυτή την αγάπη και αισθάνομαι τυχερή. Το «ανεκτίμητη» είναι βαριά λέξη. Θα χαρακτήριζα ανεκτίμητη την αγάπη της κόρης μου.
Αν τερματίζατε την καριέρα σας και κάποιος, χρόνια μετά, σας έλεγε «κάπου σας έχω ξαναδεί», θα σας πονούσε που δεν σας αναγνώρισε;
Όχι βέβαια! Δεν τρελαίνομαι με τέτοια θέματα. Ξέρω πως όλοι θα ξεχαστούμε – είναι ζήτημα χρόνου. Εδώ κάποιοι νέοι δεν ξέρουν τη Λαμπέτη!
Είναι προτιμότερο αυτό ή η αδιακρισία των media;
Η αδιακρισία και η αγένεια με ενοχλούσαν πάντα. Όταν συνειδητοποίησα ότι χαρακτηρίζουν αυτόματα την ποιότητα του άλλου, πως δεν έχει να κάνει με σένα, σταμάτησα να θυμώνω. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να με φέρει σε δύσκολη θέση. Όσο για την ερώτηση «Λήθη ή αδιακρισία των media», δεν τίθεται ζήτημα να διαλέξω. Ξέρω πως θα με θυμούνται κάποιοι μαθητές μου και κάποιοι θεατές. Είναι ήδη πολλοί!
Θεωρείτε ότι σας έχει σεβαστεί ο Τύπος;
Σαράντα δύο χρόνια εκτεθειμένη, είμαι σε θέση να πω ότι ναι, ο Τύπος με σεβάστηκε, με πολύ λίγες εξαιρέσεις.
Αν είχαμε δεύτερη ζωή, θα επιλέγατε τον ίδιο δρόμο;
Αναμφισβήτητα ναι! Ούτε μια στιγμή δεν είπα ότι αναγκάστηκα να κάνω κάτι. Ήταν δικές μου επιλογές, δική μου χαρά, δικά μου λάθη.
