Η δημοφιλής ερμηνεύτρια μοιράζεται τις δικές της αλήθειες για τα πρότυπα και τη νεολαία
Η Φωτεινή Βελεσιώτου, με τη χαρακτηριστική της φωνή και την αυθεντικότητα που τη διακρίνει, πορεύεται όλα αυτά τα χρόνια με έναν ήσυχο και ταπεινό τρόπο στο χώρο της μουσικής. Η απλότητα της, πέρα από τη φωνή της, είναι ένας από τους λόγους που ένα μεγάλο κοινό την ακολουθεί πιστά.
Η ερμηνεύτρια μαζί με τον Παναγιώτη Μάργαρη θα παρουσιάσουν μια μοναδική σύμπραξη στις 27 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου αγαπημένα λαϊκά τραγούδια θα ζωντανέψουν ξανά, θυμίζοντας σε όλους τη διαχρονική τους αξία. Σε συνέντευξη της στην Karfitsa, η Φ. Βελεσιώτου μοιράζεται τις δικές της αλήθειες για τα πρότυπα, τη νεολαία, αλλά και τη σημασία του να παραμένουμε γειωμένοι στην πραγματική ζωή.
Τι θέση έχει το λαϊκό τραγούδι στα ακούσματα των σύγχρονων Ελλήνων;
Ερμηνεύω παλιά αγαπημένα λαϊκά τραγούδια, από άξιους δημιουργούς που έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στην ελληνική μουσική. Αντίστοιχα τραγούδια θα ακούσει το κοινό στο live μας στη Θεσσαλονίκη με τον Παναγιώτη Μάργαρη στις 27 Ιανουαρίου στο Μέγαρο μουσικής. Το παλιό λαϊκό τραγούδι είναι βαθιά χαραγμένο μέσα μας και έχει χώρο στα ακούσματα του κοινού. Το βλέπουμε και το ζούμε στις συναυλίες μας κάθε φορά. Ο κόσμος τραγουδάει και χαίρεται. Είναι τραγούδια που έχουν «καταγραφεί» στο DNA μας, καθώς μιλάνε για την αγάπη, για την ξενιτιά, για κοινωνικά ζητήματα, για πόνο, για έρωτες, και για απογοητεύσεις.
Υπάρχουν τραγούδια που σας έχουν σημαδέψει;
Πολλά τραγούδια. Για παράδειγμα, το «Θα κλείσω τα μάτια» του Άκη Πάνου. Τα πρώτα λόγια που είχαν γραφτεί επί Χούντας που λένε «… τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια, κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά…». Αυτά τα λόγια δεν είχαν περάσει λόγω της Χούντας και πέρασαν τα άλλα λόγια που είπε τελικά η Βίκυ Μοσχολιού. Εγώ προτιμώ τα λόγια που ερμήνευσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, διότι είναι πιο βαθειά πολιτικά και αναφερόντουσαν στην κατάσταση εκείνης της εποχής.
Βλέπουμε τις ζωές παλιών μορφών του ελληνικού τραγουδιού, όπως του Στέλιου Καζαντζίδη και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου να γίνονται ταινίες και μάλιστα με επιτυχία. Εσάς θα σας άρεσε να δείτε τη ζωή σας σε ταινία;
Τι να σας πω. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο. Μια τραγουδίστρια είμαι. Αυτό που έχει σημασία και νόημα για μένα είναι τι αποτύπωμα αφήνουμε στη ζωή μας.
Έχετε όμως μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Ο καθένας μας καινή καθεμία μας έχει μια ιστορία. Ακόμη και ο οδοκαθαριστής, ξέρουμε τι κουβαλάει και τι έχει ζήσει; Για αυτόν θα γράψει κανείς μια ταινία; Εγώ δεν είμαι τίποτα μπροστά στον άνθρωπο της καθαριότητας. Είμαι απλώς μια τραγουδίστρια. Εκείνος έχει πονέσει και έχει σακατέψει τα χέρια και τη μέση του για να είμαστε εμείς καθαροί. Εγώ εκτιμώ τους ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά. Τους αγρότες που πηγαίνουν κάθε μέρα στη λαϊκή αγορά για να πουλήσουν το προϊόν τους. Θεωρώ ότι είναι οι λιγότερο αμειβόμενοι αυτοί οι άνθρωποι και ξέρω τι κόπο πρέπει να καταβάλει κανείς για να παράξει ένα κιλό ντομάτες, τις οποίες εγώ θα πάω να τις αγοράσω έτοιμες. Εκτιμώ λοιπόν το έργο αυτών των ανθρώπων περισσότερο.
Έχετε πει πως η Σωτηρία Μπέλλου, η Βικυ Μοσχολιού, η Πόλυ Πάνου, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ήταν μερικά από τα πρότυπα σας. Τώρα τα νέα παιδιά που μπαίνουν στο χώρο της μουσικής έχουν αντίστοιχα τόσο μεγάλα πρότυπα;
Σίγουρα θα έχουν πρότυπα, δεν ξέρω αν έχουν παρόμοια με τα δικά μου. Δυστυχώς κάποιοι νέοι έχουν ως πρότυπα τους τράπερ, που εμένα δεν με αφορά αυτό το είδος, δεν το θεωρώ καν μουσική. Εκτιμώ τους ράπερ, αλλά δεν εκτιμώ τους τράπερ, γιατί ο στίχος τους είναι πολλές φορές κακοποιητικός, υποτιμάει τις γυναίκες και προτάσσει ως αξία το εύκολο χρήμα.
Πολλά νέα παιδιά ωστόσο ακούν τραπ χωρίς να θέλουν να γίνουν τράπερ, αλλά τους έχουν ως πρότυπο.
Ναι, αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει αρκετά. Αναρωτιέμαι πώς λειτουργεί όλο αυτό σε σχέση με τη βία που βλέπουμε να κυριαρχεί, με όλες τις μορφές της, στην κοινωνία μας συνολικά. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι αυτά τα παιδιά δεν ακούν τους στίχους, πάνε απλώς με τον ρυθμό. Και αυτό είναι τροφή για σκέψη για το πώς διαμορφώνονται οι συνειδήσεις. Εύχομαι να είναι μόδα και αφορμή κάποια στιγμή να αφυπνιστεί η νεολαία. Στα νέα παιδιά ελπίζουμε. Αυτά έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο μας.
Έχετε πραγματοποιήσει τα όνειρα σας;
Έχω πραγματοποιήσει πολλά από τα όνειρα μου. Είμαι μια πανευτυχής μητέρα με δυο υπέροχα παιδιά και έχω ανθρώπους κοντά μου που τους αγαπώ και με αγαπούν. Τι πιο σπουδαίο; Έχω ζήσει μια ζωή πατώντας στη γη. Δεν είχα όνειρο να γίνω τραγουδίστρια. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ήμουν δασκάλα δημοτικού σχολείου και τραγουδούσα σε χορωδίες και μικρά ταβερνάκια. Το να φτάσω εδώ που έχω φτάσει δεν ήταν καν στη σκέψη μου. Το απολαμβάνω όμως πολύ.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Ποια είναι η αγαπημένη σας ανάμνηση;
Ήταν το οικογενειακό τραπέζι με τους γονείς, τα αδέρφια μου και τους παππούδες μου. Ήταν όμορφες στιγμές. Τις περνούσαμε στην Καρδίτσα. Και τώρα όμως κάθε αντάμωμα με τους αγαπημένους μου ανθρώπους είναι γιορτή.
