Το συνταγματικό θεμέλιο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας είναι δεδομένο ότι απαιτεί τον απόλυτο σεβασμό της Πολιτείας, καθώς η επιλογή του προσώπου από τον πρωθυπουργό και η εκλογή του από τη Βουλή επιτελεί έναν θεμελιώδη ενοποιητικό σκοπό.
Ο θεσμός του αρχηγού του κράτους οφείλει να υπηρετεί την ενότητα και τη συναίνεση, αρετές που ασφαλώς δεν ανήκουν αποκλειστικά σε κάποια πολιτική προσωπικότητα στον κυβερνώντα πολιτικό χώρο, καθώς υπάρχουν ενωτικά πρόσωπα σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Ο πρωθυπουργός, μαζί με το όνομα του Κωνσταντίνου Τασούλα, ανακοίνωσε και το σκεπτικό πίσω από την πρόταση του συγκεκριμένου προσώπου και επέλεξε ο ΠτΔ να είναι ένα πρόσωπο με ενεργή πολιτική δράση. Η επιλογή του νυν προέδρου της Βουλής προκύπτει από το γεγονός ότι εξελέγη τρεις φορές πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με την ισχυρότερη πλειοψηφία στη Μεταπολίτευση, με 283, 270 και 249 ψήφους.
Ο πρωθυπουργός, περιγράφοντας τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για τη θέση του ΠτΔ, τονίζει πως πρέπει να διαθέτει γνώσεις, κύρος και διεθνή εμπειρία, ώστε να συνδράμει θετικά στην εσωτερική ζωή της χώρας, αλλά και να την εκπροσωπεί με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση στο εξωτερικό.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί τον ρυθμιστή του πολιτεύματος. Οι αρμοδιότητες του ΠτΔ διακρίνονται σε συμβολικές, ρυθμιστικές, νομοθετικές, διοικητικές και δικαστικές, ενώ είναι συγκεκριμένες και απαριθμούνται περιοριστικά στο Σύνταγμα. Διέπονται από ερμηνευτικό κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει μόνο όσες αρμοδιότητες του αναθέτουν ρητά το Σύνταγμα και οι νόμοι που είναι σύμφωνοι με αυτό, ενώ με μικρές εξαιρέσεις καμία πράξη του Προέδρου δεν ισχύει, ούτε εκτελείται, χωρίς την προσυπογραφή του αρμοδίου υπουργού.
Η εκλογή του ΠτΔ κατά καιρούς «εργαλειοποιήθηκε» για την άντληση κομματικών ωφελειών και την εξυπηρέτηση αντίστοιχων συμφερόντων, με αποκορύφωμα την εκλογή του 2015 που προκάλεσε έντονη πόλωση στην πολιτική ζωή, ενώ υπήρξαν έντονες επικρίσεις περί καταστρατήγησης ή ακόμη και παραβίασης του πνεύματος του Συντάγματος. Οι τότε πολιτικές δυνάμεις συμφώνησαν στην αναγκαιότητα της αναθεώρησής του άρθρου 32 και στην κατάργηση της ρήτρας της υποχρεωτικής διάλυσης της Βουλής και, αντίστοιχα, προκήρυξης πρόωρων εκλογών σε περίπτωση αδυναμίας εκλογής ΠτΔ.
Η αναγκαιότητα της συνταγματικής αναθεώρησης της διαδικασίας της προεδρικής εκλογής βρήκε εξαρχής και συνεχίζει να βρίσκει σύμφωνους τους ανθρώπους της αγοράς, που επιθυμούν οι εκλογές να γίνονται στον χρόνο τους, χωρίς τον εξαναγκασμό διάλυσης της Βουλής και σε βάθος τετραετίας. Εφόσον λοιπόν δεν δημιουργούνται πολιτικές αναταράξεις, προϋπόθεση όλων είναι να εκτιμηθεί με κριτήρια συναίνεσης και αποδοχής, πως το πρόσωπο που επιλέχθηκε μπορεί να σταθεί στο ύψος των πολύ απαιτητικών περιστάσεων του προεδρικού θεσμού σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον. Μένει να δούμε πώς τα κόμματα της Βουλής θα αξιολογήσουν αμερόληπτα την υποψηφιότητα του Κώστα Τασούλα μέσα από το πρίσμα του κύρους και της εμπειρίας, της γνώσης αλλά και του χαρακτήρα, προκειμένου να αναδειχθεί σε πρώτο πολίτη.
του Βασίλη Κορκίδη
Πρόεδρος του ΕΒΕΠ
