Μπορεί να πέρασαν οκτώ και πλέον δεκαετίες από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά όποιος σήμερα έχει αίσθηση των πραγμάτων, δεν δυσκολεύεται να βρει τις αναλογίες εκείνης της σκοτεινής περιόδου, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ιδιαίτερα τα όσα «συγκλονιστικά γεγονότα» προηγήθηκαν, με τη σημερινή δυστοπική πραγματικότητα που προβάλλει στον διεθνή γεωπολιτικό ορίζοντα.
Είναι η πρώτη φορά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που διατυπώνονται τόσο απροκάλυπτα απειλές για αναθεώρηση των συνόρων, οι οποίες, αν υλοποιηθούν, θα αλλάξουν τον παγκόσμιο χάρτη και θα έχουν τρομακτικές επιπτώσεις, που θα γίνουν αισθητές σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Αναμφίβολα, τα όσα με ωμότητα εξακολουθεί να υποστηρίζει (και πράττει) ο Βλαντίμιρ Πούτιν και όσα ισχυρίζεται ότι είναι διατεθειμένος να κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ (μεθαύριο αναλαμβάνει τα καθήκοντά του), σε συνδυασμό με τις επανειλημμένες αποσταθεροποιητικές παρεμβάσεις εις βάρος δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών και υπέρ της διεθνούς Ακροδεξιάς, στις οποίες έχει επιδοθεί ο φίλος του Έλον Μασκ, δεν απέχουν πολύ από όσα δραματικά βίωσε η Ευρώπη την περίοδο του Μεσοπολέμου.
Μόνον όποιος εθελοτυφλεί, άλλωστε, δεν αντιλαμβάνεται ότι προς αυτή την κατεύθυνση οδηγούν οι εξαγγελίες Τραμπ για επέμβαση ακόμη και με στρατιωτικά μέσα στον Παναμά, στη Γροιλανδία και στον Καναδά, όπως ακριβώς έκανε και ο Χίτλερ, επικαλούμενος τη θεωρία για τον «ζωτικό χώρου του Ράιχ». Αντίστοιχης επικινδυνότητας είναι και οι απειλές για επιβολή δασμών έναντι όλων των εμπορικών εταίρων των ΗΠΑ. Ο σκληρός εμπορικός πόλεμος, που δίχως αμφιβολία θα ξεσπάσει από ένα τέτοιο μέτρο, δεν θα αφήσει καμία χώρα ανεπηρέαστη, διότι τα αντίμετρα θα είναι αναπόφευκτα και αυτό μεσοπρόθεσμα θα πλήξει τη συνολική παγκόσμια παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών και, συνεπώς, τα εισοδήματα και ενδεχομένως την ίδια την επιβίωση πάρα πολλών ανθρώπων.
Και δεν είναι μόνον το δίδυμο των Τραμπ και Μασκ που δείχνουν αποφασισμένοι να ανοίξουν τις πύλες του παγκόσμιου φρενοκομείου. Σε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη, το πάνω χέρι έχουν πάρει αυταρχικοί ηγέτες οι οποίοι, όπως εμείς καλά γνωρίζουμε εδώ, στη μικρή μας γειτονιά, δεν κρύβουν τα αναθεωρητικά τους σχέδια και τις προθέσεις να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας σε προηγούμενους αιώνες. Την ίδια ώρα, οι δυνάμεις της λογικής, της συνεννόησης και της ειρηνικής συνύπαρξης των εθνών χάνουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος, είτε από δικά τους λάθη και παραλείψεις, είτε από τις δύσκολες συγκυρίες που επιφυλάσσει η πολύπλοκη εποχή μας.
Μακάρι η Ευρώπη να αντιδράσει έγκαιρα και δυναμικά, αν χρειαστεί. Μακάρι οι πύλες του φρενοκομείου να παραμείνουν επτασφράγιστα κλειστές. Μακάρι στο τέλος να επικρατήσουν η λογική και η σωφροσύνη. Μακάρι η Ευρώπη να ακούσει το καμπανάκι που χτύπησε προσφάτως ο Έλληνας πρωθυπουργός. Το καμπανάκι εγρήγορσης για τις τεκτονικές αλλαγές που προδιαθέτουν οι απειλές και οι διακηρύξεις, που διατυπώνονται για γεωστρατηγικές μεταβολές και αλλαγές στις ζώνες επιρροής, αλλά και ο νέος λαϊκισμός, που αρχίζει να προβάλλεται, με στόχο τον δυτικό πολιτισμό του ορθού λόγου και της δημοκρατίας.
του Φώτη Σιούμπουρα
