Στην απολογία της, παρουσίασε μια νέα εκδοχή της υπόθεσης, ισχυριζόμενη ότι κάποιοι κατασκεύασαν «στημένες κατηγορίες» εναντίον της
Στις 27 Φεβρουαρίου, η εισαγγελέας της έδρας αναμένεται να καταθέσει την αγόρευσή της στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου, όπου θα τοποθετηθεί σχετικά με το αν θεωρείται ένοχη ή αθώα για τους θανάτους των παιδιών της, Ίριδας και Μαλένας.
Κατά τη σημερινή διαδικασία στο δικαστήριο, κεντρικό ρόλο είχε μια βρεφική κούκλα, η οποία χρησιμοποιήθηκε για να γίνει μια άτυπη αναπαράσταση. Η κατηγορούμενη κλήθηκε να δείξει πώς ακριβώς τοποθετούνταν το πανάκι σε σχέση με τη μόλις έξι μηνών Ίριδα την ημέρα που πέθανε.
«Ειλικρινά σας μιλάω είναι βασανιστήριο. Από τα παιδιά μου δεν έχω ξαναδεί παιδικά παιχνίδια.. το πρώτο πράγμα που είπα είναι ότι έχει τα μάτια της Ίριδας…. Αυτά τα παιδιά με κρατάνε. Και είπα ότι σήμερα δεν θα κλάψω, όπως δεν έκλαψα όταν είδα το πανάκι. Γιατί είπα ότι θέλω να το βουτήξω, και έσφιξα τα δόντια μου να μην το κάνω από σεβασμό» είπε η κατηγορούμενη.
Στην απολογία της, παρουσίασε μια νέα εκδοχή της υπόθεσης, ισχυριζόμενη ότι κάποιοι κατασκεύασαν «στημένες κατηγορίες» εναντίον της. «Μπορεί να μην ήμουν καλή μάνα, αλλά δεν ήμουν δολοφόνος, όχι χωρίς απόδειξη. Γιατί κάποιος ήθελε να στήσει εγκλήματα. Αυτός που το έκανε είναι άρρωστος. Αυτός και όλη του η παρέα. Είναι άρρωστοι δεν πρέπει να κυκλοφορούν. Είναι επικίνδυνοι. Φτιάχνουν εγκλήματα». Σε άλλο σημείο, ανέφερε: «Γιατί ασφυξία, γιατί εγώ στη φυλακή; Ποια συμφέροντα; (Οι ιατροδικαστές) Έλυσαν το έγκλημα του αιώνα βγάζοντας ασφυξία; Τι έχει γίνει επιτέλους;».
Όταν η πρόεδρος του δικαστηρίου τη ρώτησε αν αναγνωρίζει κάποια προσωπική ευθύνη για τον θάνατο της Μαλένας και το πότε ειδοποίησε τους γιατρούς, εκείνη απάντησε: «Αν είχα ιατρικές γνώσεις και δεν έκανα κάτι… αντιδράσεις υπάρχουν πολλές. Στη θέση μου μπορεί να υπήρχε μια άλλη μητέρα που να έπεφτε κάτω και να την έβρισκαν οι νοσοκόμες μετά από 40 λεπτά… όλες αυτές τις μέρες προσπαθώ να κρατηθώ. Δεν ήρθα εδώ για λύπηση. Είμαι εδώ για τα παιδιά μου. Στέκομαι όρθια για τα παιδιά. Η δύναμή μου είναι τα παιδιά. Προσπαθώ να το φωνάξω αυτό το πράγμα και δεν με ακούει κανείς. Αυτό έκανα και με τη Τζωρτζίνα. Βγάζω οργή γιατί έχω κατηγορηθεί ενώ ο Τζιούβας είχε στο βαλιτσάκι την κεταμίνη». Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Στο ένα παιδί κρατιέμαι από τη μήνυση και δολοφονώ την μπέμπα αφήνοντας το πανάκι. Τι άρρωστα πράγματα είναι αυτά και ποιος το κάνει αυτό; Ρωτήθηκα πώς συσπειρώθηκαν όλοι αυτοί σε βάρος μου. Πείτε μου και θα κινηθώ και εγώ εναντίον του. Και πόσα χρήματα πήρε αυτός που το έκανε και για ποιο λόγο; Και έγιναν τρεις δολοφονίες και δεν έφταιγε ο πατέρας πουθενά;».
Αναφερόμενη στην κατηγορία ότι η εμμονική ζήλια της προς τον Μάνο Δασκαλάκη αποτέλεσε το κίνητρο για τις δολοφονίες, η ίδια απάντησε: «Μιλάτε για εμμονή; Προβληματικός γάμος είναι, το καταλαβαίνετε; Αλλά και για την εμμονή, όταν έχεις έναν γάμο εργαλειοποιείς τα παιδιά για να τον έχεις κοντά σου και να τον χορεύεις στο ταψί. Δεν σκοτώνεις τα παιδιά γιατί έτσι τον χάνεις!».
Πρόεδρος: Λέτε 5-10 λεπτά στο υπόμνημα, λέτε δεν θυμάστε στην ανάκριση και τώρα λέτε 2-3 λεπτά; Τόσο κάνατε τελικά;
Κατηγορούμενη: Περίπου εκεί… και πάλι αιώνας θα μου φανεί αν με ξαναρωτήσετε. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πω για τον χρόνο ποτέ. Μόνο τώρα 7 χρόνια μετά και με λογική μπορώ να υπολογίσω… αλλιώς δεν μπορώ να το πω…
Πρόεδρος: Αργήσατε; Αυτό είναι το ζητούμενο.
Κατηγορούμενη: Άργησα να βρω τους γιατρούς, όχι να φύγω από το δωμάτιο.
Πρόεδρος: Τα 1-2 λεπτά που λέτε τώρα, δεν είναι αργά. Δεν αργήσατε
Κατηγορούμενη: Πώς δεν άργησα…
Πρόεδρος: Πόσο να το κάνετε δηλαδή; Τι να κρατήσουμε σαν χρόνο τώρα πάλι…
Κατηγορούμενη: Να ξεκαθαρίσω θέλω γιατί δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Ισχυρίζονται τρεις άνθρωποι ότι είναι σε πανικό, σε έκτακτη ανάγκη, και είδαν το ρολόι του τοίχου; Αυτό ήταν το μέλημα τους; Και άντε το κοίταξα… πώς ξέρει ότι ήταν στο και τέταρτο και όχι στο 16 ή 17; Εγώ δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε…
Πρόεδρος: Πήρατε το Δασκαλάκη, δεν είδατε το ρολόι του κινητού, πόση ώρα προσπαθούν να σώσουν το παιδί σας;
Κατηγορούμενη: Δεν κοίταξα όχι.
Πρόεδρος: Ξεκινάμε πάλι στα ίδια… ας το πάρουμε πάλι από την αρχή.
Πρόεδρος: Βγαίνουμε πάλι στο 5:09 η ώρα…
Κατηγορούμενη: Δεν γίνεται. Δεν βγαίνει. Να ήταν ηλεκτρονικό το ρολόι και βλέπω…
Πρόεδρος: Καταλήγοντας τι κρατάμε σήμερα;
Κατηγορούμενη: Τι να καταλήξω εγώ; Πού λένε αλήθεια; Ότι ήταν στο κουζινάκι; Στο ότι είναι σπασμοί και πάνε με το πάσο τους; Στο ότι το ασανσέρ είχε ραντεβού μαζί τους και τους περίμενε; Τι να πρωτοπιστέψω εγώ; Όλα αυτά είναι για αυτούς τίποτα, αλλά το δικό μου το παιδί πέθανε. Καθόμαστε τόσες μέρες εδώ και με ρωτάτε πού αποδίδω ευθύνες εγώ κι αν ο γάμος είναι προβληματικός.
Πρόεδρος: Τι παραπάνω εισφέρετε σήμερα, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι επαναλαμβανόμαστε…
Κατηγορούμενη: Δεν είσφερω κάτι σήμερα…
Πρόεδρος: Οι μάρτυρες λένε ότι ήθελε δευτερόλεπτα για να καλύψετε την απόσταση.
Κατηγορούμενη: Δεν είναι λογικό να θυμάμαι εγώ τις κινήσεις και όλο αυτό… δεν θέλω… μου είπατε ότι σας μένουν 20 λεπτά…
Πρόεδρος: Και εσάς δεν σας μένουν;
Κατηγορούμενη: Τους υπολόγισα χθες και πάλι δεν μου βγαίνουν.. (…) αν δεν τα εξηγώ σωστά είναι και το κουκλάκι εδώ… θα τα πουν καλύτερα οι δικηγόροι στις αγορεύσεις τους… Ξεκαθαρίζω τη θέση μου με τη Μαλένα, δεν παίρνω πίσω τη θέση μου, στο ότι δεν φώναξα…
Πρόεδρος: Την πρώτη μέρα είπατε, τη δεύτερη έχετε ανακαλέσει όσα είπατε και τώρα είπατε ότι κάνατε 2-3 λεπτά. Ανακαλείτε όλα αυτά, εκτός από το ότι δεν φωνάζετε…
Κατηγορούμενη: Εάν οι χρόνοι σας βγαίνουν, τότε φταίω αλλά φταίω που φώναξα και δεν αντέδρασα. Αλλά αν ένας άνθρωπος φταίει για την αντίδρασή του, πάρτε μου το κεφάλι. Αν αυτά τα δευτερόλεπτα είναι η αιτία που έφυγε το παιδί μου πάρτε μου το κεφάλι, αλλά δεν έχω πάρει απάντηση μέχρι τώρα για το ήπαρ του παιδιού μου, πώς καταστράφηκε…
Πρόεδρος: Ότι βρισκόταν για 50 λεπτά σε μια διαδρομή θανάτου το παιδί σας, εκεί θεωρείτε ότι έχετε προσωπική ευθύνη;
Κατηγορούμενη: Αν είχα ιατρικές γνώσεις και δεν έκανα κάτι… αντιδράσεις υπάρχουν πολλές. Στη θέση μου μπορεί να υπήρχε μια άλλη μητέρα που να έπεφτε κάτω και να την έβρισκαν οι νοσοκόμες μετά από 40 λεπτά… όλες αυτές τις μέρες προσπαθώ να κρατηθώ. Δεν ήρθα εδώ για λύπηση. Είμαι εδώ για τα παιδιά μου. Γι’ αυτά στέκομαι όρθια. Αυτά είναι η δύναμη μου. Προσπαθώ να το φωνάξω αυτό το πράγμα και δεν με ακούει κανείς. Αυτό έκανα και με τη Τζωρτζίνα. Βγάζω οργή γιατί έχω κατηγορηθεί ενώ ο Τζιούβας είχε στο βαλιτσάκι την κεταμίνη. (…) Στο ένα παιδί κρατιέμαι από τη μήνυση και δολοφονώ την μπέμπα αφήνοντας το πανάκι. Τι άρρωστα πράγματα είναι αυτά και ποιος το κάνει αυτό; Ρωτήθηκα πώς συσπειρώθηκε όλο αυτό σε βάρος μου. Πείτε μου και θα κινηθώ και εγώ εναντίον του. Και για ποσά χρήματα πήρε αυτός που το έκανε και για ποιο λόγο; Και έγιναν τρεις δολοφονίες και δεν έφταιγε ο πατέρας πουθενά;
Πρόεδρος: Άρα έπρεπε να είναι κατηγορούμενος ο Δασκαλάκης;
Κατηγορούμενη: Ότι δεν υπάρχουν δολοφονίες, ήθελα να καταλήξω.
Στο τέλος της συνεδρίασης λιποθύμησε η μητέρας της κατηγορουμένης, στην οποία χορηγήθηκαν οι πρώτες βοήθειες και συνήλθε λίγα λεπτά αργότερα.
