Το κύμα οργής που επικρατεί σε όλη τη χώρα για όλα όσα έγιναν και δεν έγιναν στα Τέμπη, ασφαλώς και δεν έχει σχέση με το αντίστοιχο κύμα των «αγανακτισμένων» της πλατείας Συντάγματος. Οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές των Τεμπών την περασμένη εβδομάδα έστειλαν ηχηρό μήνυμα, ζητώντας αυτονόητα πράγματα: Δικαιοσύνη, ανάληψη ευθυνών, αποκάλυψη όλης της αλήθειας. Το έστειλαν μαζικά από παντού: από την Αθήνα, από τη Θεσσαλονίκη, από ολόκληρη την Ελλάδα και ταυτόχρονα από το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο και από άλλες πόλεις εκτός Ελλάδος.
Παρά τις θεωρίες ορισμένων, σε τίποτα δεν θυμίζουν τους «αγανακτισμένους» που είχαν κάνει κατάληψη της πλατείας Συντάγματος επί μνημονίου – ένα μείγμα ακραίων και ανορθολογιστών. Να θυμηθούμε τα συνθήματα των «αγανακτισμένων» της πλατείας Συντάγματος: («Πουλάτε, πουλάτε! Ξύλο που θα φάτε», «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή», «Η χούντα δεν τελείωσε το ’73») κι ας τα συγκρίνουμε με αυτά των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που πλημμυρίζουν τους δρόμους για τα Τέμπη: «Δεν έχω οξυγόνο», «Δικαιοσύνη», «57 ψυχές εκατομμύρια φωνές».
Αυτοί που επιχειρούν -μέρος της αντιπολίτευσης και οι αποκαλούμενοι αντισυστημικοί- να ταυτίσουν τους σημερινούς διαδηλωτές με τους τότε «αγανακτισμένους» πρέπει να αντιληφθούν ότι παίζουν με τη φωτιά. Οι πολίτες που διαδήλωσαν απαιτώντας Δικαιοσύνη για τα Τέμπη στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι ούτε «ψεκασμένοι», ούτε θύματα κομματικού λαϊκισμού, ούτε ακραίοι που επιδιώκουν μέσω ενός διχασμού να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα. Αντιθέτως, μάλιστα, απαιτώντας Δικαιοσύνη, αλήθεια και λογοδοσία, λειτουργούν ενωτικά για την κοινωνία – γι’ αυτό είναι και τόσοι πολλοί.
Η κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά κόμματα, ιδιαίτερα τα συστημικά, οφείλουν να δουν την όλη κατάσταση στην πραγματική της διάσταση. Αν δεν αντιμετωπίσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που διαδήλωσαν και διαδηλώνουν όπως τους αρμόζει, θα τους μετατρέψουν σε πραγματικά αγανακτισμένους. Και τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.
του Φώτη Σιούμπουρα
