Η ομιλία του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής μπορεί να χαρακτηριστεί ως ορόσημο για το ελληνικό κράτος και κυρίως για την ελληνική κοινωνία.
Στα χρόνια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, και κυρίως από τη δεκαετία του ’80 και έπειτα, το όνειρο κάθε ελληνικής οικογένειας είναι τα παιδιά της να σπουδάσουν και να έχουν μια σίγουρη και μόνιμη επαγγελματική αποκατάσταση. Μια δουλειά που θα έχει ικανοποιητικές αποδοχές, καλές συνθήκες εργασίας και θα είναι ελαστική. Εν ολίγοις και χωρίς πολλές περιστροφές και «γωνίες», το όνειρο ακούει στο όνομα Δημόσιο.
Αυτό το «αμαρτωλό» Δημόσιο, με τις αισθητά καλύτερες αμοιβές σε σύγκριση πάντα με τον μέσο μισθό της χώρας, με τις άδειες, τις αργίες, τα Σαββατοκύριακα, τα ρεπό και στις παλιές καλές εποχές -πριν η χώρα εισαχθεί σε μνημόνια και ΔΝΤ- τα εφάπαξ. Ας μην κρυβόμαστε. Γενιές ολόκληρες Ελλήνων ψήφιζαν και ψηφίζουν με γνώμονα τον διορισμό ή το ρουσφέτι.
Φυσικά, για την καλλιέργεια αυτής της νοοτροπίας δεν φέρει ευθύνες ο πολίτης. Ευθύνες και μάλιστα βαρύτατες φέρουν όσοι επινόησαν, «έσπειραν και καλλιέργησαν» αυτήν τη νοοτροπία και οι ανά καιρούς έχοντες την εξουσία, που δεν πρόσεξαν και δεν είδαν πώς θα δημιουργήσουν τις συνθήκες, πώς θα στηρίξουν και πως θα δώσουν ώθηση στην ατομική και ιδιωτική πρωτοβουλία.
Όταν ο κάτοχος μιας μικρής επιχείρησης στην Περιφέρεια και σε ένα απομακρυσμένο χωριό ή ακόμα και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας καλείται στην έναρξη του μήνα ή του έτους να καταβάλει φόρους που καλύπτουν το ¼ του τζίρου του και σε συνδυασμό με την αύξηση των λειτουργικών του, τότε πώς θα προβεί σε προσλήψεις, θα διατηρήσει την υπάρχουσα επιχείρηση ή, πολύ περισσότερο, θα «εμπνεύσει» τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν τον δρόμο του;
Το «διορίστε με ή παραιτηθείτε» αποτελεί ένα διαχρονικό αίτημα του Έλληνα, ακόμα και του Νεοέλληνα. Δυστυχώς, το παραπάνω δεν αποτελεί και επιδίωξη των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών πλην των Βαλκανίων. Κι αυτό έχει τη σημασία του.
Γνωρίζω ότι δυσαρεστώ πολλούς. Η πρόταση για συνταγματική ρύθμιση που θα αφορά την αξιολόγηση στο Δημόσιο πρέπει να αγκαλιαστεί από όλους, χωρίς «ναι μεν αλλά». Όπως και πατριωτικό καθήκον της κυβέρνησης είναι να θέσει σε εφαρμογή την περιφερειακή ανάπτυξη και να φέρει ρυθμίσεις στήριξης της μικρομεσαίας ελληνικής επιχείρησης. Έμπρακτα!
Οφείλουμε και έχουμε χρέος ο καθένας ξεχωριστά να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη και να αναλογιστεί τι κάνει, τι θέλει να κάνει και πώς ονειρεύεται το μέλλον τόσο το δικό του, όσο και της πατρίδας μας. Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη προβεί στις μεταρρυθμίσεις, τότε θα έχει επιτελέσει ένα πραγματικά πολύ μεγάλο έργο. Μπορούμε να μιλήσουμε για «ελληνικό θαύμα»! Θα «σπάσει» τη νοοτροπία του Νεοέλληνα, θα φέρει την πολυπόθητη αλλαγή και την αλλαγή της νοοτροπίας μας.
Οι αλλαγές έρχονται από εμάς!
Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης
Φιλόλογος-δημοσιογράφος
