Ανασχηματισμός είναι και πάει. Το νέο κυβερνητικό σχήμα μετράει μία εβδομάδα ζωής και ήδη έχει απωλέσει ένα μέλος του, ενώ πληθώρα φωνών -σύμφωνα με πληροφορίες ενδέχεται και κοινοβουλευτική ερώτηση από βουλευτές της ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας- υπάρχουν για ακόμα ένα.
Μετά τον ανασχηματισμό προέκυψαν δημοσκοπήσεις που τα ευρήματά τους είναι αμείλικτα. Οι πολίτες, μεταξύ άλλων, ερωτήθηκαν για το αν πιστεύουν πως η κυβέρνηση κατανόησε τα μηνύματα των συγκεντρώσεων που πραγματοποιήθηκαν για τα δύο χρόνια από το δυστύχημα των Τεμπών. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, το 58% απάντησε «όχι», το 34% απάντησε «ναι» και μόλις το 8% απάντησε «δεν ξέρω / δεν απαντώ». Το εξίσου σημαντικό εύρημα είναι πως το 80,2% όσων ερωτήθηκαν υποστηρίζουν ότι τα πρόσφατα συλλαλητήρια έστειλαν μήνυμα όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά συνολικά στο πολιτικό σύστημα.
Γίνεται αντιληπτό πως η ελληνική κοινωνία είναι παγερά αδιάφορη για τις όποιες κυβερνητικές αλλαγές. Αντιληπτό, επίσης, γίνεται πως η μεγαλύτερη μερίδα του εκλογικού σώματος είναι πολιτικά άστεγη και ψάχνει λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας. Και προκύπτει, τώρα, το εξής ερώτημα. Είναι ο ανασχηματισμός η τελευταία ευκαιρία για το κυβερνών κόμμα;
Η απάντηση είναι, ίσως ναι. Η κυβέρνηση ομολογουμένως περνάει το πιο δύσκολο της φεγγάρι, κάτι που δεν συνέβη όταν διένυε τους πρώτους της μήνες διακυβέρνησης και κλήθηκε να διαχειριστεί πρωτόγνωρες κρίσεις, πόσω μάλλον έχοντας παραλάβει καμένη γη. Το 2025 δεν είναι 2019. Η ελπίδα και το όραμα έχουν εκλείψει, ο λαός απαιτεί λύσεις και η απόσταση μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνίας έχει μεγαλώσει.
Μπορεί να αποκατασταθεί η σχέση κυβέρνησης και κοινωνίας; Η απάντηση είναι, ναι. Πώς θα συμβεί, όμως, αυτό; Η κυβέρνηση και όσοι λαμβάνουν αξιώματα οφείλουν να αφουγκράζονται και να κατανοούν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κοινωνικού συνόλου.
Έχουν τρελές απαιτήσεις οι Έλληνες; Μάλλον όχι.
Ο μέσος πολίτης θέλει να εργάζεται, να λαμβάνει ένα ικανοποιητικό εισόδημα, το οποίο θα του δίνει τη δυνατότητα να αντεπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του και να διάγει μια ήρεμη ζωή. Λογικό!
Δεν νομίζω πως κανείς θέλει να δουλεύει και στα μέσα του μήνα το ταμείο να είναι μείον. Γιατί οι δείκτες της οικονομίας μπορεί να είναι συνεχώς σε άνοδο και η ελληνική κυβέρνηση να δέχεται συγχαρητήρια με την Ελλάδα να μην αποτελεί πλέον το «μαύρο πρόβατο», αλλά αν ο πολίτης δεν δει διαφορά στην τσέπη του, τότε είναι σαν μην έχει συμβεί απολύτως τίποτα.
Οι υπουργοί και τα επιτελεία τους που βρίσκονται σε υπουργεία «καθημερινότητας» καλούνται να «βγάλουν» τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι εκείνοι που θα δώσουν απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα των πολιτών. Αν τα καταφέρουν, έχει καλώς. Όλοι ικανοποιημένοι και η ομάδα πετάει. Αν όχι, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα μέσω των εκλογών να αλλάξουν… προπονητή και ομάδα.
Τα Τέμπη, πέραν των οικογενειών και όσων κατέβηκαν στις πλατείες για να συμπαρασταθούν στον αγώνα των γονέων και να απαιτήσουν ασφαλείς συγκοινωνίες και δημόσιες υποδομές, ήταν η αφορμή για να ενώσει και να εκφράσει όλους όσοι είναι απέναντι στην κυβέρνηση. Μερικοί κατέβηκαν γιατί είναι ορκισμένοι εχθροί του Μητσοτάκη, της Νέας Δημοκρατίας και της Δεξιάς. Άλλοι κατέβηκαν για την αύξηση των τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης, ενέργεια, μεταφορές, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που κατέβηκαν για να στείλουν μήνυμα πως το καράβι πρέπει να αλλάξει ρότα.
Ο ανασχηματισμός θα ενδιαφέρει τους πολίτες στο τέλος και θα είναι εκείνοι που θα τον αξιολογήσουν, αν και εφόσον είναι ο τελευταίος πριν από την προκήρυξη των εθνικών εκλογών. Η «μπάλα» είναι στα πόδια της κυβέρνησης. Το ταμείο, όμως, είναι στους πολίτες και εκείνοι είναι που βλέπουν καθημερινά τις εισπράξεις. Κι αν συνεχίζει να είναι μείον, τότε θα έχουμε αλλαγές.
Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης
Φιλόλογος – δημοσιογράφος
