Με τη δημοσίευση της τελευταίας επανακαταμέτρησης του Εγχώριου Εισοδήματος (ΑΕΠ), την οποία πραγματοποίησε προ μηνών η Ελληνική Στατιστική Αρχή, όπως κάθε τόσο πράττει εξάλλου,φαίνεται να αποκαθίσταται και η ιστορική σειρά των σχετικών στοιχείων από το 1995 μέχρι σήμερα. Κι αυτό γιατί έχουμε μια καλύτερη εικόνα όσων συνέβησαν σε τρεις σημαντικές περιόδους: πριν, στη διάρκεια και μετά τη μεγάλη κρίση χρέους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ,κατά την εικοσαετή περίοδο 1974-1995 είχαμε δύο φάσεις: Στην πρώτη (1974-1980), η χώρα ανακάμπτει με συγκρατημένο (3%) ρυθμό. Στη δεύτερη (1981-1995), η οικονομία σέρνεται με 0,8% ετησίως.Η περίοδος 1996-2004 εμφανίζει μέσο ρυθμό αύξησης κατά σχεδόν 4%, ενώ στην τετραετία 2004-2008 ο ρυθμός μειώνεται ελαφρά στο 3%.
Η ύφεση ξεκινά, πρακτικά, από το έτος 2008, αλλά όχι όπως μέχρι σήμερα νομίζαμε, αφού είχαμε μεν πτώση στο +0,1%, αλλά όχι ύφεση κατά -0,3%. Η διαφορά είναι σημαντική, γιατί δείχνει ότι ακόμη τότε υπήρχε παράθυρο ευκαιρίας να ληφθούν κατεπειγόντως συστηματικά μέτρα αποκατάστασης της δημοσιονομικής ισορροπίας. Και όπως είναι γνωστό, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κάλεσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν στη λήψη μέτρων λιτότητας (δημοσιονομικής ισορροπίας), αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση, με ιδιαίτερα εκκωφαντική άρνηση εκείνη του Γ. Παπανδρέου, που υποσχόταν προσλήψεις και αυξήσεις άνω του πληθωρισμού.
Η χώρα έχασε έτσι πολύτιμο χρόνο, 24 πολύτιμους μήνες (β’ τρίμηνο 2008-β’ τρίμηνο 2010), διολισθαίνοντας, ταυτόχρονα, προς τη γιγάντωση της εσωτερικής δημοσιονομικής κρίσης, ενώ πάλευε με τα απόνερα της παγκόσμιας τραπεζικής αναταραχής.
Έτσι, η ύφεση επεκτάθηκε με εντατικό ρυθμό μέχρι και το 2016. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου πέφτουμε με ρυθμό 3,2% ετησίως. Το 2014 σημειώθηκε μικρή αναστροφή της κατάπτωσης που έφεραν οι διαδοχικές καταιγίδες μέτρων περιστολής των ελλειμμάτων, διασφάλισης της δανειακής φερεγγυότητας του κράτους και διάσωσης του διαλυόμενου τραπεζικού συστήματος.
Αν (σύμφωνα με την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ) δεν είχαν συμβεί, το 2015, (επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) οι (τυχοδιωκτικές) απόπειρες διακοπής της προσπάθειας ανάνηψης των δημοσιονομικών, η οικονομία θα είχε διασωθεί και θα είχε ανακάμψει ικανοποιητικά -αν όχι πλήρως- δύο χρόνια νωρίτερα (κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), δηλαδή πριν από τη λήξη του τρίτου μνημονίου το 2018, και τώρα θα κινείτο σε υψηλότερους ρυθμούς. Είναι απολύτως τώρα βέβαιο ότι χωρίς τις ακροβασίες Τσίπρα – Βαρουφάκη, τις οποίες υποστήριξε πολιτικά ο Καμμένος, χωρίς το καταστροφικό δημοψήφισμα υπέρ της εξόδου μας από την Ευρωζώνη, η Ελλάδα θα είχε ακολουθήσει την επιστροφή όλων των άλλων κρατών σε κανονικές συνθήκες.
Τι μαθαίνουμε επίσης υπό το φως των νέων στοιχείων; Η ευλαβική τήρηση των δημοσιονομικών ισορροπιών, την οποία διαρκώς επικαλείται ο πρωθυπουργός, με ταυτόχρονη μείωση της φορολογικής πίεσης, «λελογισμένη» αύξηση μισθών και συντάξεων και σημαντικές επενδύσεις που στηρίζει και το Ταμείο Ανάκαμψης, σε συνδυασμό με τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που δημιουργεί ο σχετικά ηπιότερος, πλέον, πληθωρισμός, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για επιτάχυνση της ήδη εξαετούς ανάκαμψης. Με δύο λόγια: Μπορούμε να πάμε καλύτερα. Αρκεί η κυβέρνηση να «βάλει μπρος» και να προχωρήσει χωρίς λάθη και παραλείψεις στην ολοκλήρωση των τολμηρών μεταρρυθμίσεων, σε όλους τους τομείς, που υποσχέθηκε.
του Φώτη Σιούμπουρα
