«Ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει να μην έχει καταλάβει την ανάγκη
του κεντροαριστερού κόσμου για συνεργασίες. Εκτός και αν από κάπου είναι εξαρτημένος…»
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να «ξεμπροστιάσει την κάλπικη κεντροαριστερή προβιά που κουβαλάνε οι δύο πολιτικοί», δηλώνει στο «Π» ο Φοίβος Κακαβίτσας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Κρίνει πως, μετά την αποπομπή Κασσελάκη, η «ΝΕΑΡ δεν έχει ουσιαστικές διαφωνίες με τον ΣΥΡΙΖΑ» και θεωρεί ότι «οι ίδιοι αυτοαποκλείστηκαν σε ένα μη βιώσιμο κόμμα χωρίς προοπτική», ωστόσο «λύση δεν είναι να επιστρέψουν ξανά ως τάση».
Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, εκδηλώθηκαν αντιπαραθέσεις και αψιμαχίες, ενώ αμφισβητήθηκε και ο πρόεδρος. Πάλι εσωστρέφεια; Γιατί;
Στη συνεδρίαση της ΚΕ δεν αμφισβητήθηκε η βασική τακτική που ακολουθεί ο πρόεδρος και το κόμμα το τελευταίο τετράμηνο, υπέρ των συνεργασιών για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο διάλογος ενός κόμματος με δημοκρατική λειτουργία, σε μια κλειστή διαδικασία στο ανώτερο όργανο του κόμματος, προφανώς εμπεριέχει πάντα και επικρίσεις. Ακόμα όμως και η διαμάχη Τεμπονέρα – Πολάκη, που προβλήθηκε δημοσίως ως «κόντρα», δεν αφορούσε αντίθεση στη στρατηγική συνεργασιών που ακολουθείται από τον πρόεδρο. Και οι δύο μάλιστα στις ομιλίες τους ταυτίστηκαν, ζητώντας το κάλεσμα για συνεργασίες να μην είναι γενικόλογο, όπως έγινε τους τελευταίους μήνες, αλλά να γίνει πάνω σε συγκεκριμένους άξονες, προσυμφωνημένους με τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα.
Πιστεύετε ότι το κόμμα σας μπορεί να ξεκολλήσει δημοσκοπικά από τα χαμηλά ποσοστά, να γίνει και πάλι η κυβερνώσα Αριστερά και να διεκδικήσει την εξουσία; Και πως;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ιστορικά τη δυνατότητά του να ενώνει πολιτικούς χώρους. Από τη συσπείρωση της Αριστεράς το 2012, που τον ανέβασε από το 5% στο 36%, έως τη σημερινή προσπάθεια να πρωταγωνιστήσει στην ένωση της Κεντροαριστεράς, πιστεύει στις συνεργασίες με προοπτική διακυβέρνησης. Σε μια περίοδο κρίσης και κοινωνικής αντίδρασης, όλα τα κυρίαρχα κόμματα αντιμετωπίζουν αμφισβήτηση, ενώ αναδύονται, δημοκοπικά, μικρά κόμματα στη λογική αντίδρασης, χωρίς πολιτική πρόταση διακυβέρνησης. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η αποφυγή ακροδεξιάς στροφής για την πατρίδα μας. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να δημιουργήσει με τις συμμαχίες του έναν αξιόπιστο κεντροαριστερό πόλο, με προοπτική διακυβέρνησης και να πρωταγωνιστήσει σε αυτόν.
Οι σύντροφοί σας της Νέας Αριστεράς θα επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να επανακάμψει στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Μετά την αποπομπή Κασσελάκη, η ΝΕΑΡ δεν έχει ουσιαστικές διαφωνίες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η φυγή των συντρόφων, αντί της μάχης για τη διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ από τον νεοφιλελεύθερο όπως αποδείχθηκε Κασσελάκη, του έδωσε περισσότερο πολιτικό χρόνο για να καταστρέψει το κόμμα. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι αυτοαποκλείστηκαν σε ένα μη βιώσιμο κόμμα χωρίς προοπτική. Μαθαίνοντας όμως από τα λάθη που οδήγησαν στην εσωστρέφεια και τις εσωκομματικές διαμάχες, θεωρώ πως κανένας στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπει σε αλισβερίσι θέσεων για όποιον θελήσει να γυρίσει πίσω. Προφανώς η λύση δεν είναι να επιστρέψουν ξανά ως τάση. Τα παθήματα έχουν γίνει μαθήματα.
Πώς πρέπει να είναι οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και την Πλεύση Ελευθερίας;
Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή του καθεστώτος Μητσοτάκη, που οδήγησε τη χώρα σε οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Ωστόσο, ο Ανδρουλάκης φαίνεται να αρνείται αυτή την προοπτική, παρά το δημοσκοπικό κόστος. Δείχνει να μην έχει καταλάβει την ανάγκη του κεντροαριστερού κόσμου για συνεργασίες, που θα ανατρέψουν τη Δεξιά. Εκτός και αν από κάπου είναι εξαρτημένος…
Η Κωνσταντοπούλου προσελκύει δημοσκοπικά κόσμο που επιθυμεί την πολιτική αλλαγή. Κόσμο που εναποθέτει ελπίδες σε ένα δήθεν αριστερό κόμμα, βάσει του ονόματός της. Στην πράξη όμως εναγκαλίζεται με απόστρατους και την Ακροδεξιά, όσον αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών, που έδωσε τέλος τους αλυτρωτισμούς των Βορειομακεδόνων, αλλά και στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας στην περιοχή. Οι εσωκομματικές αντιδημοκρατικές μέθοδοί της, όπως ο εξαναγκασμός βουλευτών σε παραίτηση για να αναλάβουν συγγενικά της πρόσωπα θέση στη βουλή, είναι σημάδια προχωρημένης πολιτικής σήψης. Τέλος, η ρητορική της εναρμόνιση με το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο την τοποθετεί πολιτικά στη λαϊκίστικη Δεξιά, μακριά από κάθε κεντροαριστερή συμμαχία.
Το ίδιο ισχύει και για το κόμμα Κασσελάκη, που, ενώ δήλωνε αριστερός, έχει πλέον ρητορική ενάντια στην Αριστερά και στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, ενώ συνεργάζεται πολιτικά με το δεξιότατο Renew Europe του Μακρόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ξεμπροστιάσει αυτή την κάλπικη κεντροαριστερή προβιά που κουβαλάνε και οι δύο αυτοί πολιτικοί και να αναδείξει το μέγεθος της υποκρισίας τους στους πολίτες.
Πώς μπορεί να γίνει μια συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, ώστε να προτάξει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης; Ποιον ρόλο θα μπορούσε να έχει ο Αλέξης Τσίπρας;
Η φόρμουλα για τη συνεργασία μπορεί κάλλιστα να είναι στο πρότυπο της συμμαχίας στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές. Ένας εκλογικός σχηματισμός, στη βάση συγκεκριμένων αξόνων διακυβέρνησης. Με βασικό πρόσταγμα να φύγει η Δεξιά και με αέρα κεντροαριστερών πολιτικών αλλαγών, ώστε να αναπνεύσει η κοινωνία. Ο Αλέξης Τσίπρας, βάσει ηλικίας και με την εμπειρία διακυβέρνησης, φαίνεται ικανός να συσπειρώσει και να αλλάξει το σκηνικό του κατακερματισμού της Κεντροαριστεράς. Η δημοκοπική στήριξη στο πρόσωπό του δεν προέρχεται μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από όσους δηλώνουν ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και από αυτούς των κομμάτων που διασπάστηκαν από τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ του 2015.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα του ποιος θα ηγηθεί μιας προσπάθειας συσπείρωσης, τα κεντροαριστερά κόμματα πρέπει να κατανοήσουν το ιστορικό βάρος της στιγμής. Αν φανούν ανάξια των περιστάσεων, το αποτέλεσμα θα είναι μια ακροδεξιά πολιτική στροφή, με άσχημες επιπτώσεις για τη δημοκρατία και την κοινωνία.
