Ενώ στο ΠΑΣΟΚ δείχνουν να πορεύονται ενωμένοι και μετά την εκλογή στην αρχηγία, στον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε όριο.
Το κλίμα διχασμού, που επικράτησε στην Κεντρική Επιτροπή του περασμένου Σαββάτου, έδειξε ότι η διάσπαση είναι όλο και πιο κοντά, με τους «κασσελίστας» και τους «αντικασσελίστας» να συνεχίζουν με μεγαλύτερη ένταση τον πόλεμο. Υπό τις παρούσες συνθήκες, το ενδεχόμενο να φθάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριό ενωμένος φαντάζει σενάριο ουτοπικό. Δείχνει πως πνέει τα λοίσθια, πως έχει τελειώσει όπως τον γνωρίζαμε, ενώ η αποχώρηση των «κασσελίστας», υποστηρικτών του Στέφανου Κασσελάκη, καταγγέλλοντας τη διαδικασία ως μέρος της ίντριγκας και της εκτροπής όπως έλεγαν, ενισχύει τα σενάρια περί διάσπασης πριν ακόμα φθάσει το κόμμα στο συνέδριο. Τα όσα έγιναν στην ΚΕ απλώς επιβεβαίωσαν ότι ο βαθμός σοβαρότητας στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ χαμηλός, με τα όσα πράττουν κορυφαία του στελέχη. Για ένα κόμμα που κυβέρνησε τον τόπο σε μια δύσκολη χρονική στιγμή, μόνο θλίψη προκαλούν, τουλάχιστον στους μέχρι χθες ψηφοφόρους του, τα όσα γίνονται. Όμως ήταν κάτι αναμενόμενο και απλώς ο τρόπος που κινούνται τα κεντρικά του στελέχη απωθούν τους απλούς ψηφοφόρους, που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις ίντριγκες, τις μηχανορραφίες μηχανισμών και της κομματικής γραφειοκρατίας.
Η αποχώρηση των «κασσελίστας» με τον τρόπο που έγινε και τις καταγγελίες τους, αλλά και οι απαντήσεις των αντιπάλων του, ορίζουν το σκηνικό του πολέμου εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Η κάθε πλευρά φέρει τις ευθύνες της, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών «αντικασσελίστας», που πέρσι υπόγεια και παρασκηνιακά στήριξαν τον Στ. Κασσελάκη. Και το δυσάρεστο για τους πολίτες που στήριξαν και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τρόπος με τον οποίο προχωράει η διάσπαση ή για άλλους η διάλυση. Και το ξέρουν καλά εκεί στην Κουνδούρου και τα πέριξ. Αν οι ψηφοφόροι τούς εγκαταλείπουν και το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην επιφάνεια είναι και έργο ΣΥΡΙΖΑ, με τα όσα κωμικοτραγικά σημειώνονται εκεί. Η δε διαφαινόμενη κάποια στροφή μερίδας ψηφοφόρων του κόσμου της Κεντροαριστεράς δεν είναι άμοιρη της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έλαμψε ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ ως νέα ελπίδα. Είναι παλιά, δοκιμασμένη και πολυκαιρισμένη αυτή. Γι’ αυτό και οι στόχοι που μπορεί και βάζει στη σημερινή εποχή το ΠΑΣΟΚ (αλλά και οιοδήποτε ευρωπαϊκό κεντροαριστερό κόμμα), είναι πραγματιστικοί, όχι ιδεατοί.
Τους ιδεατούς τούς έβαλε ο πρώην του ΣΥΡΙΖΑ, με τη γνωστή κατάληξη. Προσπαθεί τώρα να βάλει και ο εξ Αμερικής ορμώμενος, αλλά αυτοί δεν έχουν σχέση με την Κεντροαριστερά. Ούτε με τη «σύγχρονη Αριστερά». Έχουν σχέση με τη γελοιότητα.
του Φώτη Σιούμπουρα
