Browsing: Μητσοτάκης

αναρτηθηκε απο

Ο Φεβρουάριος ήταν ένας δύσκολος μήνας για όλους… Έκλεισε με τεράστιες συγκεντρώσεις, «βαριές» σε μνήμες αλλά και σε «απαιτήσεις»! Κάποιοι πολιτικοί δήλωσαν ότι «πήραν το μήνυμα» και κάποιοι άλλοι επιδόθηκαν στην γνωστή λογική του «αυτός που φταίει, είναι αυτούς, στου οποίου έσκασε η βόμβα»… Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους:
Οι πολίτες δεν έστειλαν κανένα μήνυμα, αντιθέτως επέδωσαν μια ξεκάθαρη εντολή! Άρα η κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα μήνυμα αλλά της παραδόθηκε μια εντολή την οποία οφείλει να εκτελέσει!
Οι πολιτικοί οι οποίοι βρίσκονται στο τόξο της αντιπολίτευσης και οι οποίοι βρίσκονται στα κάγκελα με μόνο αίτημα να παραιτηθεί η κυβέρνηση, καλό θα ήταν να πάρουν και εκείνοι την εντολή, να αφήσουν κατά μέρος τις γελοίες παραστάσεις κακής επιθεώρησης να αναμετρηθούν με τις ευθύνες τους και να κάτσουν σε ένα τραπέζι μια και η εντολή της κοινωνίας αφορά όχι 300 αλλά χιλιάδες βουλευτές και υπουργούς των τελευταίων ετών!
Οπότε κύριοι, φροντίστε έντιμα να αναμετρηθείτε με τις ευθύνες σας… Όλοι σας!

αναρτηθηκε απο

Το 2025 θα ζήσουμε κάτι πρωτόγνωρο: Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί για πρώτη φορά με λιγότερες ψήφους από 180! Πολλοί είναι εκείνοι που θα πούνε «ε, και τι έγινε» ή «τι με νοιάζει, έχω σοβαρότερα προβλήματα!»
Λάθος, διότι το θέμα δεν είναι με πόσες ψήφους θα εκλεγεί ή, τι «πολιτικής απόχρωσης» είναι, αλλά πόσο πραγματικά εκφράζει την χώρα και τους εκπροσώπους της… Μπορεί να επέλεγα κάποιον άλλον αν βρισκόμουν στη θέση του πρωθυπουργού (που δεν είμαι) για πολλούς λόγους, όμως ο Κωνσταντίνος Τασούλας είναι μια εξαιρετικά αξιόλογη επιλογή και με δεδομένο ότι θα εκλεγεί -ρομαντικά σκεπτόμενος- θα επιθυμούσα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, να άφηναν κατά μέρος τα γελοία μικροκομματικά παιχνίδια και να έδειχναν τον απαιτούμενο σεβασμό στον -σε λίγες ημέρες- ανώτατο Πολιτειακό άρχοντα, ο οποίος είναι και πρέπει να είναι το «πρόσωπο» της Ελλάδας πέρα και πάνω από όποιο ταπεινό «συμφέρον»…

Τίποτα άλλο!

 

αναρτηθηκε απο

Δεν θα ανακαλύψω τον τροχό το 2025, ούτε θα σταθώ στο θέμα με τον θάνατο ενός νέου παιδιού στους δρόμους «φονιάδες» της Κρήτης (και όχι μόνο)… Ούτε θα πω «μπράβο» στον κύριο Χρυσοχοίδη, ή στον κύριο Μητσοτάκη για τα αντανακλαστικά τους (άλλωστε δεν περίμενα τίποτα λιγότερο μια και τους θεωρώ ικανότατους και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένους). Έπραξαν το αυτονόητο! Τι γίνεται όμως, από εκεί και πέρα; Τι θα γίνει με τους ασυνείδητους αστυνομικούς και με τον εγκληματία οδηγό; Διότι αν πρόκειται οι «ξηλωμένοι» αστυνομικοί να συνεχίσουν να εργάζονται σε άλλη αστυνομική διεύθυνση και αν ο οδηγός πέσει στα μαλακά, τότε η ικανότητα, η ευαισθησία και τα αντανακλαστικά -που έλεγα παραπάνω- δεν έχουν καμία αξία, μια και κάποιοι θα συνεχίσουν να επιβιώνουν εις βάρος άλλων, με το «σιγά, δε θα γίνει και τίποτα…»!

αναρτηθηκε απο

Μιλώντας με μια καλή συνάδελφο άκουσα την έκφραση «ανακωχή μίας ώρας» για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη… Διαφώνησα μια και η -με καθυστέρηση 3 χρόνια- συνάντηση των δύο ανδρών θα μπορούσε να δείξει (αν δεν το έδειξε ήδη) ότι υπάρχει δυνατότητα διαλόγου, διαφωνίας, αντιπαράθεσης με πολιτικούς όρους και με στόχο το καλό όλων. 

Η μέχρι πριν από λίγους μήνες τακτική του κυρίου Ανδρουλάκη «όχι σε όλα» απέδειξε ότι μόνο κακό κάνει και η μέχρι πριν από λίγους μήνες έλλειψη αντιπάλου (για την κυβέρνηση) μόνο καλό δεν έκανε. Η δουλειά της αντιπολίτευσης είναι «διαφωνία και εναλλακτικές προτάσεις». 

Η δουλειά της κυβέρνησης είναι να ακούει και να πράττει. Θεωρώ ότι έγινε ένα βήμα με την πολύ καλή στάση τόσο του πρωθυπουργού όσο και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε έναν κόσμο λοιπόν που δεν είναι «αγγελικά πλασμένος», ευελπιστώ για τα καλύτερα…  

αναρτηθηκε απο

Είναι αξίωμα και όχι θεώρημα ότι σε κάποιες κατηγορίες «εργαζομένων» το ευρύτερο καλό θα έπρεπε να ξεπερνά τα στενά πλαίσιο του «εγώ». Κάποιοι το καταλαβαίνουν και κάποιοι άλλοι -διαχρονικά- το αγνοούν με αποτέλεσμα να παίζουν στα ζάρια αυτό το «ευρύτερο καλό».
Όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να είχαν μεγαλύτερη αξία για έναν πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος οφείλει να επιλέγει διπλά προσεκτικά τις λέξεις του, όταν αυτές είναι σε «δημόσια θέα». Ο κύριος Σαμαράς, αν και με βεβαρημένο παρελθόν επέλεξε να «παίξει» ένα προσωπικό παιχνίδι, για άγνωστο λόγο και με άγνωστο σκοπό. Και εν τέλει, το μόνο που κατάφερε είναι να θυμίσει στους πολίτες την… διαδρομή του και όλοι να αναρωτιούνται «τι θέλει από τη ζωή του»!
Διότι το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη ζωή των… άλλων!